Carlo Cafiero
Carlo Cafiero | |
|---|---|
 Carlo Cafiero | |
| Doğum | 1 Eylül 1846 Barletta, İtalya |
| Ölüm | 17 Temmuz 1892 (45 yaşında) Nocera Inferiore, İtalya |
| Milliyet | İtalyan |
| Meslek | Devrimci, anarşist, gazeteci, filozof, hukukçu |
Carlo Cafiero (d. 1 Eylül 1846, Barletta - ö. 17 Temmuz 1892, Nocera Inferiore), İtalyan anarşist ve 19. yüzyılın ikinci yarısında Mihail Bakunin destekçisi.[1][2][3]
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]İlk yıllar
[değiştir | kaynağı değiştir]1 Eylül 1946 tarihinde güney İtalya'nın Apulia bölgesinde yer alan Barletta'da zengin ve asil bir ailede doğdu. Babası 1821'de Carboneria üyesiydi. Kardeşlerinden biri ve bir eniştesi vekildiler. Carlo Cafiero her zaman ailenin 'yüz karası' olarak görüldü.
1864'te Napoli'ye taşındı ve orada hukuk diploması aldı. Daha sonra diplomatik kariyerine başlamak üzere Floransa'ya gitti. 1870'in başlarında Cafiero'yu "kadınların başını döndüren güzel bir genç adam" olarak tarif eden hemşehrisi ressam Giuseppe De Nittis'in misafiri olarak Paris'te bulundu. Sonrasında olgunlaştığı, diplomatik kariyerinden, refahtan ve ailesinden vazgeçerek devrime ve sosyalizme katıldığı Londra'ya gitti. Öyle görünüyor ki bir ayakkabıcının büyüleyici nümayişi işitmesi Cafiero'nun işçi sınıfının hazin durumunun farkına varmasını sağlamıştır. Londra'da Cafiero Marx ve Engels ile irtibata geçmiştir.
Uluslararası Emekçiler Birliği'ne katıldı ve sonrasında Mihail Bakunin'nin anarşizmi ve Giuseppe Mazzini'nin cumhuriyetçiliğinin güçlü etkisi altına girecek olan İtalya'da Marx'ın ideolojilerini hakim kılmakla suçlandı.
Genç Errico Malatesta'nın yardımıyla, Napoli'de L'Internazionale'nin eski bölümünü yeniden iyileştirmiştir ve burada bir toplantı sırasında ilk kez tutuklanmıştır.
Anarşizme dönüş
[değiştir | kaynağı değiştir]Marx ve Engels'in temsilcisi olarak anarşizmin etkisini engellemek amacıyla İtalya'da bir yıl bulunduktan sonra Giuseppe Fanelli ile kurduğu ilişki sayesinde barikatın diğer tarafına geçmiş, Bakunin ve onun İtalyan destekçilerinin yanında yer almıştır. 1872'nin başlarında La Campana gazetesinin ilk sayısı çıkmış ve Cafiero hem gazetede yazmış hem de basımı için para vermiştir. Aynı yıl Locarno'da (İsviçre) Bakunin ile buluşmuş, burada Bakunin'in fikirlerinin ve Marx ve Engels'in otoritarizmine itirazlarının tartışıldığı bir ay geçirmiştir. 1873 yazında Cafiero'nun yardımıyla eski bir proje olan İtalya'da ve dünyada devrimin uluslararası merkezini oluşturma projesi hayata geçirildi. Cafiero kendisine miras kalan topraklarını satarak İsviçre'de Bakunin'in yaşayabileceği bir çiftlik satın aldı. Aynı zamanda hükûmetleri tarafından zulme uğratılmış devrimciler için bir sığınak olacak bu merkez La Baronata olarak adlandırıldı. 1875'te Cafiero Milano'ya gitti ve Enrico Bignami tarafında idare edilen ilk günlük sosyalist gazete olan La Plebe'nin editör kadrosuna katıldı. 1877 Nisanında Cafiero, Malatesta, Ceccarelli, Rus Stepniak ve 30 diğer yoldaş Benevento şehrinde yeniden dirilişe geçti. Büyük coşkuyla karşılandıkları Letino kasabasını savaşmadan ele geçirdiler. El konulan mallar ve silahlar halka dağıtıldı, vergiler iade ve resmi dokümanlar yok edildi. Cafiero anarşizm, özgürlük, adalet ve devletsiz, efendisiz, kölesiz, askersiz ve sahipsiz devlet konularını yerel dilde açıkladı. Bildirisi cemaatine enternasyonalistlerin 'Tanrı tarafından gönderilen gerçek müritler' olduğunu açıklayan papazı dahi ikna etti. Ertesi gün Gallo kasabası benzer biçimde ele geçirildi. Enternasyonalistler kasabayı terk ederken hükûmet askerleri tarafından kuşatıldılar ve tümü tutuklandı. Ağustos 1878'de yargılanıp serbest kalmalarından önce bir yıldan fazla hapis kaldılar.
Tutukluluk döneminde Enternasyonal ile ilişki kurmaktan imtina etmediler ve Cafiero daha sonra Milano'da La Plebe Editions tarafından basılacak olan en önemli eseri Kapital'in İncelemesi'ni yazdı. Çalışma, çalışmayı diğer benzer çalışmalardan daha üstün bulan Marx tarafından bile takdir edildi ve övüldü. İnceleme Kapital'in teorisinin öğrenciler, bilinçli işçiler ve küçük sermayedarlar tarafından anlaşılmasına olanak sağlamak amacıyla yazıldı. 1876'da Cafiero Marsilya'da yaşıyor ve aşçı ve liman işçisi olarak çalışıyordu. Ekimde, Malatesta ile birlikte tutuklandı, sonrasında serbest bırakıldı ve Fransa'dan sürüldü.
1880 yılında İsviçre'nin Neuchâtel kantonunda bulunan La Chaux-de-Fonds bölgesinde düzenlenen Jura Federasyonu konferansında yaptığı konuşmasının düzenlenmesi olan Anarşi ve Komünizm, aynı yıl Le Revolte dergisinde yayınlandı ve bu metin ile Cafiero anarşist komünizm anlayışının temel prensiplerini ortaya koymuştur..[4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Carlo Cafiero - Anarkismo". www.anarkismo.net. 7 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Carlo Cafiero". www.marxists.org. 12 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Scatigno, Francesco (27 Eki 2017). "RiScoprire Cafiero – Presentazione del busto restaurato di Carlo Cafiero". 3 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Postası, Yeryüzü. "Anarşi ve Komünizm – Carlo Cafiero". Yeryüzü Postası. 2 Ekim 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2023.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Carlo Cafiero Page at Daily Bleed's Anarchist Encyclopedia
- Page at Italy's Who's Who30 Mart 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Siyaset serisi | ||
| Gelenekler |  | |
| Anarşistler | Adolph Fischer (1858–1887) • Aleksandros Grigoropulos (1993–2008) • Alexander Berkman (1870–1936) • Alfredo M. Bonanno (1937– ) • Anselmo Lorenzo (1841–1914) • Auguste Vaillant (1861–1894) • Benjamin Tucker (1854–1939) • Bhagat Singh (1907–1931) • Sacco ve Vanzetti (1888–1927) • Buenaventura Durruti (1896–1936) • Carlo Cafiero (1846–1892) • Carlo Giuliani (1978–2001) • Colin Ward (1924–2010) • Daniel Guérin (1904–1988) • Dyer Lum (1839–1893) • Edward Abbey (1927–1989) • Élisée Reclus (1830–1905) • Émile Armand (1872–1963) • Emile Henry (1872–1894) • Émile Pouget (1860–1931) • Emma Goldman (1869–1940) • Errico Malatesta (1853–1932) • Ettore Aguggini (1902–1929) • Fernand Pelloutier (1867–1901) • Ferdinando Nicola Sacco (1891–1927) • Francisco Ascaso Abadía (1901–1936) • Gaetano Bresci (1869–1901) • Gün Zileli (1946– ) • Henry David Thoreau (1817–1862) • Jacques Ellul (1912–1994) • Jaroslav Hašek (1883–1923) • Johann Joseph Most(1846–1906) • John Zerzan (1943– ) • Joseph Déjacque (1821–1864) • Juan García Oliver (1901–1980) • Jules Bonnot (1876–1912) • Karim Landais (1980–2005) • Leon Czolgosz (1873–1901) • Lev Tolstoy (1828–1910) • Lucy Parsons (1853–1942) • Luigi Fabbri (1877–1935) • Luigi Galleani (1861–1931) • Lysander Spooner (1808–1887) • Marius Jacob (1879–1954) • Max Stirner (1806–1856) • Mikhail Bakunin (1814–1876) • Murray Bookchin (1921–2006) • Murray Rothbard (1926–1995) • Nestor Mahno (1888–1934) • Noam Chomsky (1928– ) • Paul Avrich (1931– 2006) • Pyotr Kropotkin (1842–1921) • Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865) • Ravachol (1859–1892) • Sante Geronimo Caserio (1873–1894) • Sébastien Faure (1858–1942) • Ugo Fedeli (1898–1964) • Volin (1882–1945) • Voltairine de Cleyre (1866–1912) • William Godwin (1756–1836) | |
| Tarihte anarşizm | ||
| Anarşist teori | ||
| Kültür ve anarşizm | ||
| Ülkelere göre anarşizm | ||
