Barberini Hanedanı
| Barberini Hanedanı | |
|---|---|
 Barberini'nin arması | |
| Ülke | İtalya |
| Aktif bölge(ler) | Palestrina |
| Kuruluş | 1530-1559 |
| Kurucu | Antonio Barberini (1494–1559) |
| Hanedan başkanı | Palestrina Prensi, Benedetto Francesco Barberini |
| Unvan(lar) |
|
| Alt kolları | (Kadın varislerin evliliğiyle – erkek soy hattı iki kez tükenmiştir.) |
Barberini Hanedanı, 17. yüzyıl Roma'sında öne çıkan İtalyan soylu bir ailedir. Etkileri, Kardinal Maffeo Barberini'nin 1623 yılında Papa VIII. Urbanus adıyla tahta çıkmasıyla zirveye ulaşmıştır. Ailenin şehir sarayı olan Palazzo Barberini, Bernini tarafından 1633 yılında tamamlanmış olup, günümüzde İtalya'nın Galleria Nazionale d'Arte Antica'sına (Ulusal Antik Sanat Galerisi) ev sahipliği yapmaktadır.
Erken dönem
[değiştir | kaynağı değiştir]Barberini ailesi, kökeni Toskana'daki Barberino Val d’Elsa kasabasına dayanan ve 11. yüzyılın başlarında Floransa'ya yerleşen küçük çaplı bir soylu ailesiydi.[1]
Carlo Barberini (1488–1566) ile kardeşi Antonio Barberini (1494–1559), Floransa'da tahıl, yün ve tekstil ticaretiyle uğraşan başarılı tüccarlardı. 1530 yılında Antonio, Floransa Cumhuriyeti'nin savunmasına katıldı. Ancak kentin İmparatorluk kuvvetleri tarafından ele geçirilmesi ve Mediciler'in yeniden iktidara gelmesi üzerine, Medici yönetiminden hoşnutsuzluk duymaya başladı. Bu gelişmelerin ardından 1537 yılında Floransa'dan ayrılarak, Barberini ailesinin Roma'daki ticari faaliyetlerini yönetmeye başladı.[2]
1552 yılında Carlo'nun oğlu Francesco, amcasının ardından Roma'ya yerleşti ve ailenin ticari işleri kısa sürede büyük bir gelişme gösterdi. Francesco büyük bir servet edinerek, devlet yönetiminde ve Katolik Kilisesi’nde çeşitli yüksek makamlar satın aldı. Ancak 1559’da, amcası Antonio, Medicilere bağlı güçler tarafından öldürüldü.
Francesco, 1600 yılındaki ölümüne kadar servetini büyütmeye ve yeni unvanlar edinmeye devam etti. Normal şartlarda, kilise makamı sahibiyken ticari faaliyet yürüttüğü için mal varlığı, Camera Apostolica tarafından cezalandırılacaktı. Ancak ailesi, Francesco’nun bir dönem başkanlığını yaptığı bu kuruma başvurarak cezanın kaldırılmasını sağladı. Böylece Barberini ailesinin ticari işleri, 1571 yılında ölen kardeşi Antonio Barberini'nin oğulları, özellikle de Maffeo Barberini'nin yönetimine geçti.
Papa VIII Urbanus olarak Maffeo Barberini
[değiştir | kaynağı değiştir]
Barberini ailesi, Kardinal Maffeo Barberini’nin 1623 yılında Papa seçilerek VIII. Urbanus adını almasıyla büyük bir servet ve nüfuz kazandı. Papa VIII Urbanus kardeşi Antonio Marcello Barberini’yi (yaşlı Antonio) ve iki yeğeni Francesco Barberini ile Antonio Barberini’yi kardinal makamına yükseltti.[3] Bir diğer kardeşini Monterotondo Dükü ilan etti; ayrıca üçüncü yeğeni Taddeo Barberini’ye Palestrina Prensliği’ni verdi. Taddeo Barberini aynı zamanda Kilise'nin sancaktarlığına, Roma valiliğine (Prefectus Urbis) ve Sant'Angelo Kalesi komutanlığına da atandı.[3]
VIII Urban'ın papalığı dönemindeki dini, diplomatik ve kültürel başarılar, papa tarafından uygulanan kayırmacılıkla gölgede kaldı. Urban’ın çağdaşı olan John Bargrave şu şekilde yazmıştır:[4]
| “ | Papa seçilmesinin ardından, ailesi, Barberini armasındaki arılar misali, Floransa'dan Roma'ya akın etti ve Kilise'nin ballarını aşırı derecede emmeye başladılar. | ” |
Aynı şekilde, VIII Urban'ın papalığının sonlarına doğru yaşanan Castro Savaşı, Papa'nın itibarını ve geriye kalan aile üyelerinin popülerliğini zedeledi. Urban’ın papalığı döneminde, Barberini ailesinin kişisel servetinin 105 milyon scudi'ye ulaştığı tahmin edilmektedir.[3]
Papa, Pantheon'un portikosundaki antik bronz kirişleri, St. Peter Bazilikası'nın Baldakeni ve papalığın top dökümhanesi için bronz temin etmek amacıyla söktüğünde, isimsiz bir eleştirmen esprili bir şekilde şöyle yazmıştı:[5]
| “ | Quod non fecerunt barbari, fecerunt Barberini | ” |
Bu, "Barbarların yapmadığını Barberini yaptı" şeklinde çevrilebilir.
Castro Savaşları, sürgün ve restorasyon
[değiştir | kaynağı değiştir]Barberini ailesi, Birinci Castro Savaşı’na aktif olarak katıldı. Çatışma, Parma ve Piacenza Dükü Odoardo Farnese’nin Roma ziyareti sırasında ortaya çıktı; Farnese, Papa’nın yeğenlerini “Papa’nın işlerini yönetmek için henüz çok genç” olmakla aşağılamıştı. Savaş, taraflardan hiçbirinin kesin üstünlük sağlayamamasıyla sonuçlandı. Papa Urbanus, barış antlaşmasının imzalanmasından yalnızca birkaç ay sonra, 1644'te yaşamını yitirdi.[3]
Papa Urbanus birçok akrabasını kardinal olarak atasa da, Kardinaller Koleji Pamphili ailesinden Giovanni Battista Pamphili'yi Papa X Innocentus olarak seçti. X Innocentus, göreve gelir gelmez Barberini ailesinin savaşlardaki tutumunu resmî bir soruşturmayla mercek altına aldı.[3]
Amcaları Papa VIII. Urbanus'un himayesiyle yükselen kardinal Antonio, kardinal Francesco ve Prens Taddeo, sürgüne zorlanarak Kardinal Mazarin’in koruması altındaki Paris’e kaçtılar. Antonio ile Taddeo, deniz yoluyla yola çıkmadan önce Palazzo Barberini kapısının üstüne Fransa koruması altında olduklarını göstermek için Fransız armasını astılar. Bir süre sonra Francesco da kardeşlerinin yanına katıldı.
.JPG)
Taddeo’nun eşi Anna Colonna da kocası ve çocuklarıyla Paris’e katıldı; ancak ayrılmadan önce Papa’nın huzuruna çıkarak Barberini ailesinin mal varlığından mahrum bırakılmaması için içten ve güçlü bir talepte bulundu. Papa bu ricayı kabul etti; Barberini mirasından bazı borçları ödemekle yetindi ve aileyi başka bir yaptırıma maruz bırakmadı.[3]
Paris’te, Fransa Kralı XIV. Louis’in misafirperverliğine güvenerek yaşadılar; 1653’te ailenin çoğu nihayet Roma’ya döndü. Taddeo 1647’de sürgünde ölmüş olsa da, kardeşleri , Taddeo’nun küçük oğlu Maffeo’nun Papa Innocentus’un yeğeni Olimpia Giustiniani ile evlenmesi sayesinde Papalık’la barıştı ve Maffeo’ya babasının eski unvanı olan Palestrina Prensi unvanı verildi.
Papa X Innocentus, Taddeo’nun büyük oğlu Carlo Barberini’yi kardinal olarak atadı. Taddeo’nun kızı Lucrezia Barberini ise daha önce Birinci Castro Savaşı’nda Farnese tarafını tutan Modena Dükü Francesco I d’Este ile evlenerek, iki ailenin ilişkilerinin daha da güçlenmesini sağladı.
Sonraki dönem
[değiştir | kaynağı değiştir]1627’de Taddeo Barberini’nin, Filippo I Colonna’nın kızı Anna Colonna ile evlenmesi, Barberini ve Colonna ailelerinin yüzyılı aşkın sürecek olan kaynaşma sürecini başlattı.
1728’de, Urbano Barberini’nin son meşru erkek varisi kızı Cornelia Barberini ile Giulio Cesare Colonna di Sciarra evlenince, Colonna ailesinin Carbognano kolu (Colonna di Sciarra) soyadına “Barberini”yi de ekledi.[6]
Urbano’nun resmî evliliklerinden hiçbiri kendisine meşru bir erkek varis kazandırmamış olsa da, kendisi 1688’de, üç evliliğinden herhangi birinin öncesinde Maffeo Callisto Barberini adında bir oğul sahibi oldu. Urbano Barberini’nin son eşi Maria Teresa Boncompagni’nin vasiyetnamesinde bu Maffeo Callisto, “Corese Markisi” olarak anılıyor ve Barberini mirasının büyük bir bölümü ona bırakılıyor.[7]
Daha sonra Cornelia'nın soyundan gelenlerle Maffeo Callisto'nun Barberini mirası üzerindeki talepleri arasında ihtilaf çıktı; ancak 1811'de Paris'te imzalanan bir protokolle miras, iki iddiacı kol arasında paylaştırılarak nihai olarak uzlaşı sağlandı.
Prens Enrico Barberini-Colonna'nın ölümüyle Colonna soyu yeniden tükendi ve soyadı, varisi kızı Maria ile onun eşi Marquis Luigi Sacchetti'ye geçti. Sacchetti çifti, hem Palestrina Prensi unvanını hem de Barberini soyadını kullanma hakkı elde etti.
21 Haziran 2005'te, 13. Palestrina Prensi Augusto Barberini Roma'da vefat etti.[8] Aileyi şu anda 1961 doğumlu Palestrina Prensi Benedetto Francesco Barberini temsil etmekte olup, varisi en büyük oğludur.
Sanat destekçilikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Palazzo Barberini, Barberini Kütüphanesi (günümüzde Vatikan'ın Biblioteca Apostolica’sının temel bölümlerinden biri) ve Roma’da (aile armasındaki üç arıyla işaretlenmiş) yer alan sayısız bina, sunak ve diğer projeler, 17. yüzyılda Barberini ailesinin zenginliği, zevki ve görkemine dair somut kanıtlar sunar. Aile, Lorenzo Ottoni gibi sanatçıları Barberini odaklı farklı projeler üstlenmeleri için görevlendirmiştir. Ayrıca Barberiniler, opera sanatının erken dönemdeki önemli hamilerindendi; Marc’Antonio Pasqualini gibi “yıldız” şarkıcıları maaşla çalıştırmış ve özel Teatro delle Quattro Fontane'ı inşa etmişlerdir. Barberini sanat koleksiyonundan pek çok eser, dünya çapındaki müzelerde dağılmış hâlde bulunmaktadır; bunlar arasında şunlar yer alır:
- Barberini Faun ile Barberini Apollon, Bavyera Kralı I. Ludwig'e satıldı ve günümüzde Münih Glyptothek'te sergileniyor.
- Barberini Venus
- Barberini Hera
- Portland Vazosu (eskiden Barberini Vazosu olarak anılan), aileden Sir William Hamilton tarafından satın alındı ve günümüzde British Museum'da sergileniyor.
- İlahi Takdir ve Barberini Gücünün Alegorisi.
- Anglo-Sakson Barberini İncil'leri, Vatikan Kütüphanesi'nde, Barberini koleksiyonlarından pek çok diğer el yazmasıyla birlikte bulunmaktadır.
- Barberini Kodeksi veya Libellus de Medicinalibus Indorum Herbis, bir Aztek bitki yazması olup, şu anda tekrar Meksika'da bulunmaktadır.,
Ailenin elinde hâlâ çekirdek bir koleksiyon bulunmakta ve bu koleksiyon, Roma'daki Palazzo Barberini'nin bir kısmında yer alan Galleria Nazionale d’Arte Antica'da sergilenmektedir. Ailenin kültürel etkisi oldukça büyük olmuştur ve bu, Aralık 2004'te düzenlenen ve sonrasında yayımlanan önemli bir uluslararası konferansın konusu olmuştur. Konferansın adı ise I Barberini e la Cultura Europea (Barberiniler ve Avrupa Kültürü) olarak belirlenmiştir.
Barberini aile ağacı
[değiştir | kaynağı değiştir]16. ve 17. yüzyıl Barberini ailesinin soyağacı[6] (ailenin kalıtsal patriyarkal yapısı, renkli karelerle belirtilmiştir).
| Carlo Barberini (d. 1488) | Cassandra del Branca | Antonio Barberini (d.1494) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Francesco Barberini | Antonio Barberini | Camilla Barbadori | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Carlo Barberini | Costanza Magalotti | Alessandro Barberini | Niccolo Barberini | VIII. Urbanus | Antonio Marcello Barberini | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Francesco Barberini (büyük) | Camilla Barberini | Maria Barberini | Taddeo Barberini | Anna Colonna | Clarice Barberini | Antonio Barberini | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Francesco I d'Este | Lucrezia Barberini | Carlo Barberini | Maffeo Barberini | Olimpia Giustiniani (Pamphili) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Rinaldo d'Este | Costanza Barberini | Camilla Barberini | Francesco Barberini (küçük) | Urbano Barberini (1664–1722) | Taddeo Barberini | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Önceki cümlelerden bir veya daha fazlası artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Barberini". Encyclopædia Britannica. 3 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 386. This cites:
- A. von Reumont, Geschichte der Stadt Rom (Berlin, 1868), iii. b. 611–612, 615, 617, &c.
- Almanach de Gotha (Gotha, 1902).
- J. H. Douglas, The Principal Noble Families of Rome (Rome, 1905).
- ^ Rietbergen, P. J. A. N. (2006). Power And Religion in Baroque Rome: Barberini Cultural Policies. Leiden, The Netherlands: Koninklijke Brill NV. ISBN 9004148930.
- ^ a b c d e f von Ranke, Leopold (1901). History of the popes; their church and state (Volume III). The Colonial Press.
- ^ Bargrave, John (1867). James Craigie Robertson (Ed.). "Pope Alexander the Seventh and the College of Cardinals". Works of the Camden Society. Royal Historical Society. 92. ISBN 978-0-384-03435-8.
- ^ Chisholm 1911.
- ^ a b "Worldroots – Barberini". 6 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Testamento Barberini: Donna Maria Teresa Boncompagni" (İtalyanca). 4 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ "Italian Genealogy of the Noble Families" (İtalyanca). 9 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
