İstanbul Bienali
Görünüm
| İstanbul Bienali | |
|---|---|
| Başlangıcı | 1987 |
| Sıklığı | 2 yılda bir |
| Düzenleyici | İKSV |
İstanbul Bienali, İstanbul Kültür Sanat Vakfı tarafından iki yılda bir düzenlenen çağdaş sanat etkinliğidir.
1987'ye kadar Uluslararası İstanbul Festivali bünyesinde gerçekleştirilen plastik sanat sergileri, bu tarihte İstanbul Bienali adı altında ayrı bir etkinlik haline gelmiştir.[1][2]
İstanbul Bienali'nin amacı farklı kültürlerden sanatçı ve sanat izleyicileri arasında iletişim kurmanın yanı sıra şehrin değişen dünya üzerindeki konumunun tekrar değerlendirilmesi olmuştur. Dünyada özellikle 1990'larda şehir bienallerinin patlama yaptığı dönemin hemen öncesine ait oluşu, düzenlendiği yerin konumu ve sürdürdüğü geleneği ile uluslararası çağdaş sanat bienalleri arasında zamanla önemli bir yere sahip olmuştur.
Bienaller
[değiştir | kaynağı değiştir]- 1. Uluslararası İstanbul Çağdaş Sanat Sergileri (1987). Tarihsel Yapılarda Çağdaş Sanat. Beral Madra
- 2. Uluslararası İstanbul Bienali (1989): Tarihsel Çevrede Çağdaş Sanat. Beral Madra
- 3. Uluslararası İstanbul Bienali (1992): Kültürel Farklılıklar, Vasıf Kortun
- 4. Uluslararası İstanbul Bienali (1995): ORIENT / ATION . Réne Block
- 5. Uluslararası İstanbul Bienali (1997): Yaşam, Güzellik, Çeviriler/Aktarımlar Ve Diğer Güçlükler Üstüne. Rosa Martinez
- 6. Uluslararası İstanbul Bienali (1999): Tutku ve Dalga. Paolo Colombo
- 7. Uluslararası İstanbul Bienali (2001): Egokaç. Yuko Hasegawa
- 8. Uluslararası İstanbul Bienali (2003): Şiirsel Adalet. Dan Cameron
- 9. Uluslararası İstanbul Bienali (2005): İstanbul. Vasıf Kortun, Charles Esche
- 10. Uluslararası İstanbul Bienali (2007): İmkânsız Değil, Üstelik Gerekli: Küresel Savaş Çağında İyimserlik. Hou Hanru
- 11. Uluslararası İstanbul Bienali (2009): İnsan Neyle Yaşar?. Ivet Ćurlin, Ana Dević, Nataša Ilić ve Sabina Sabolović (What, How & for Whom (WHW) küratör kolektifi)
- 12. İstanbul Bienali (2011): İsimsiz (Untitled). Adriano Pedrosa, Jens Hoffmann
- 13. İstanbul Bienali (2013): Anne, ben barbar mıyım? Fulya Erdemci
- 14. İstanbul Bienali (2015): Tuzlu Su: Düşünce Biçimleri Üzerine Bir Teori. Carolyn Christov-Bakargiev
- 15. İstanbul Bienali (2017): İyi bir komşu.Elmgreen & Dragset
- 16. İstanbul Bienali (2019): Yedinci Kıta. Nicolas Bourriaud
- 17. İstanbul Bienali (2022): (Belirgin bir tema yok. "Kompostlaşma") . Ute Meta Bauer, Amar Kanwar, David Teh
- 18. İstanbul Bienali (2025)[not 1]: Üç Ayaklı Kedi. Christine Tohmé,
Görseller
[değiştir | kaynağı değiştir]-
9. İstanbul Bienali
-
13. İstanbul Bienali
Notlar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Amirsadeghi, Hossein, (Ed.) (2010). Unleashed: Contemporary Art from Turkey. Londra: Thames & Hudson in association with TransGlobe Publishing. s. 42. ISBN 9780954508364.
- ^ "İstanbul Bienali Tarihçesi". bienal.iksv.org. İKSV. 9 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2023.
- ^ "Küratör Duyurusu". bienal.iksv.org. İKSV. 3 Ağustos 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2024.
- ^ "Dört sanatçı İstanbul Bienali'nden çekildi". diken.com.tr. Diken. 25 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2024.
- ^ "İstanbul Bienali Direktörü Bige Örer görevinden ayrılıyor". gazeteduvar.com.tr. Gazete Duvar. 27 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2024.
- ^ "18. İstanbul Bienali yeni bir hazırlık süreciyle 2025'te düzenlenecek". bienal.iksv.org. İKSV. 19 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2024.
İlgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Beral Madra (2003). İki Yılda Bir Sanat: Bienal Yazıları 1987-2003. Norgunk Yayıncılık. ISBN 975-8686-06-2..
- Sibel Yardımcı (2006). Küreselleşen İstanbul'da Bienal. İletişim Yayınları. ISBN 975-05-0357-0.