Skvitinler
Skvitinler (Gürcüce: სკვითინები; Yunanca: Σκυθήνες), Ksenofon'un Anabasis adlı eserinde geçen, Güneybatı Kafkasya'da yaşamış halklardan biriydi. Skvitinler, Kaçkar Dağları'nın güney yamaçlarında, Çoruh'un batısından Trabzon'a kadar olan bölgede yaşıyordu. İyidere Deresi, Skvitinler ve Chalybes halkı arasındaki doğal sınırı oluşturuyordu.
Skvitinler ismi, Zan dillerinde 7 anlamına gelen "şkviti" kelimesinde türemiştir. Yunancada "ş" sesinin olmamasından dolayı halkın adı Yunan kaynaklarına skvitinler olarak aktarılmıştır. Skvitinler, Strabon'un Coğrafya kitabında "yedi köyler" anlamına gelen Heptakometler olarak geçmektedir. MÖ 5. yüzyılın sonlarında 7 etnik yapının birleştirilmesiyle bu ismin ortaya çıktığı düşünülmektedir. Bu birlik tek bir yönetici tarafından yönetiliyordu. Anabasis'te bu halkın yönetim merkezinin büyük, zengin ve kalabalık bir şehir olduğu yazmaktadır. Ksenofon, bu halkın arkadaş canlısı olduğunu, askerî birliğe yemek ve rehber verdiklerini yazar. Rehberden şüphelenen Ksenofon, 5 gün içerisinde denizi görmezlerse rehberin kellesini alacağını belirtmişti. Rehber, Yunan birliklerini denizi gördükleri Madur Dağı'na (Theches) kadar götürmüştü.
İkizdere'nin eski ismi olan ve "yedi köy" anlamına gelen Kura-i Seba adının bu halkla bağlantılı olabileceği düşünülmektedir.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Mikeladze T., Gürcistan Sovyet Ansiklopedisi, Vol. 9, Tb., 1985. - p. 419.