Heian Sarayı
平安宮 | |
 Heian Sarayı Daigokuden'in Heian Tapınağı'nda bulunan modern rekonstrüksiyonu | |
 | |
| Genel bilgiler | |
|---|---|
| Durum | Rekonstrüksiyon |
| Tür | Saray |
| Mimari tarz | Çin ve Japon |
| Şehir | Heian-kyō |
| Ülke | Japonya |
| Koordinatlar | 35°00′49″K 135°44′32″D / 35.01361°K 135.74222°D |
| Tamamlanma | 8. yüzyıl |
| Yıkılma | 1227) |
| Tanınma nedeni | Japonya'nın 794-1227 yılları arasında başkenti olan Heian-kyō'nun orijinal imparatorluk sarayı |
Heian Sarayı (Japonca: 平安宮, romanize: Heian-kyū), Japonya'nın 794-1227 yılları arasında başkenti olan Heian-kyō'nun (günümüz Kyoto) imparatorluk sarayıydı. Saray, MS 8. yüzyılın sonlarında inşa edildi ve Çin'deki saray planlarına uygun olarak şehrin kuzey-ortasında yer almaktaydı. Heian Dönemi'nin (794-1185) büyük bir bölümünde imparatorluk ikametgâhı ve idare merkezi olarak hizmet verdi.
Saray, hükûmet bakanlıkları da dahil olmak üzere çeşitli tören ve idari binaları içeren büyük bir dikdörtgen duvarlara sahip Büyük Saray'dan (Daidairi) oluşmaktaydı. Bu sarayın içinde imparatorun veya İç Saray'ın (Dairi) ayrı surlarla çevrili yerleşim alanı bulunmaktaydı. İç Saray, imparatorun yaşam alanlarına ek olarak, imparatorluk eşlerinin konutlarını ve imparatora daha yakın olan bazı resmî ve tören binalarını içeriyordu.
Sarayın asıl rolü, Japonya'nın 7. yüzyılda Çin'den benimsediği imparatorun altındaki bürokrasinin Büyük Devlet Konseyi (Daijō-kan) ve onun yan kuruluşu Sekiz Bakanlık tarafından yönetildiği ritsuryō sistemi olarak bilinen merkezi hükûmet modelini ortaya koymaktı. Saray, imparatorun ikametgâhı, büyük devlet işlerinin yürütülmesi ve eşlik eden törenler için uygun bir ortam sağlayacak şekilde tasarlanmıştı. Sarayın konut işlevi 12. yüzyıla kadar devam ederken, büyük devlet törenleri için inşa edilen tesisler 9. yüzyılda kullanılmaz hale gelmeye başladı. Bunun nedeni, hem birkaç resmî tören ve prosedürün terk edilmesi hem de kalan birkaç törenin İç Saray'ın daha küçük kısmında düzenlenmeye başlanmasıydı.
Heian Dönemi'nin ortalarından itibaren, saray birkaç yangın ve diğer afetlere maruz kaldı. Yeniden yapılanmalar sırasında imparatorlar saray dışında ikamet ettiler ve bazı devlet işlerinden sorumlu makamlar da yine saray dışında faaliyetlerini sürdürdüler. Bu, sarayın genel siyasi gücünün kaybedilmesiyle birlikte, sarayın idari merkez olarak önemini daha da azalttı. 1227'de saray bir yangında tamamen yandı ve bir daha asla yeniden inşa edilmedi. Saray ve bulunduğu alan inşa edilirken neredeyse geriye hiçbir iz kalmayacak şekilde tasarlandığından saray hakkındaki bilgiler, çağdaş edebi kaynaklara, hayatta kalan diyagramlara, resimlere ve esas olarak 1970'lerin sonlarından bu yana yapılan sınırlı kazılara dayanır.
Konumu
[değiştir | kaynağı değiştir]Saray, Tang Hanedanı'nın başkenti Chang'an'ı model alarak kurulan dikdörtgen şehir Heian-kyō'nun kuzey merkezinde yer alıyordu. Bu planlama modeli, daha önceki başkentler Heijō-kyō (günümüz Nara) ve kısa ömürlü geçici başkent Nagaoka-kyō'daki Heijō Sarayı için de benimsenmişti.
Sarayın ana giriş kapısı olan Suzakumon, şehrin merkezinden geçen büyük Suzaku Bulvarı'nın kuzey ucunda, Raşomon kapısının hemen karşısında yer alıyordu. Saray bu sayede güneye bakarak Heian-kyō'nun simetrik şehir planlamasının merkezinde yer almıştır. Suzakumon'a ek olarak, sarayın duvarları boyunca simetrik olarak yerleştirilmiş 13 kapı daha bulunmaktaydı. Sarayın kuzey tarafında, şehrin kuzey sınırı ile aynı hizada bulunan üç kapı dışındaki her bir kapıya, geniş bir bulvar ulaşmaktaydı.[1]
Büyük Saray'ın güneydoğu köşesi, günümüzde Nijō Kalesi'nin bulunduğu alana denk gelmektedir.
Tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]Erken tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Başkentin, muhtemelen merkeziyetçi yönetimi güçlendirme amacıyla Heijō-kyō'dan (平城京) (günümüzdeki Nara) Nagaoka-kyō'ya (長岡京) (Kyoto'nun yaklaşık 10 km güneybatısı) taşınmasından on yıldan kısa bir süre sonra, sık sık su baskınları ve diğer olumsuz koşullar nedeniyle İmparator Kanmu, başkenti yeniden taşımaya karar verdi. MS 794'te saray, yeni başkent olan Heian-kyō'ya taşındı. Heian-kyō, 1000 yıldan fazla bir süre Japonya'nın başkenti olarak kaldı.
Yeni başkentte inşa edilen ilk ve en önemli yapı saraydı ancak taşınma sırasında tamamen hazır değildi. Büyük Kabul Salonu (大極殿 Daigokuden) 795'te tamamlandı ve yapım işlerinden sorumlu hükûmet kurumu 805'te lağvedildi,[3] ancak çalışmalar henüz bitmemişti. 10. yüzyıla ait bir kaynağa göre, sarayın ve imparatorluk ailesi konutlarının inşası, Kammu'nun yönetimi için büyük bir harcamaydı ve saltanatı boyunca toplanan gelirlerin çoğunu oluşturuyordu.[4] Güçlü göçmen Hata ailesinin, başkentin taşınmasında önemli bir rol oynadığı ve maddi destek sağladığına dair tarihî kayıtlar bulunmaktadır. Daha sonraki kaynaklar, yeni imparatorluk konutunun eski bir Hata liderinin konutunun yerine yapıldığını belirtmektedir.[5][6]
Saray kompleksinin en önemli resmî bölümlerinden ikisi olan Resmî Kompleks (朝堂院 Chōdō-in) ve Kabul Kompleksi (豊楽院 Buraku-in), çok erken bir zamanda kullanım dışı kalmaya başladı. Bu durum, ayrıntılı Çin kökenli yasa ve yönetmelik sistemi olan ritsuryōnun zayıflamasıyla paraleldi. Zamanla, fiilî karar alma yetkisi, Fujiwara gibi güçlü aristokrat ailelerin ve Kurōdodokoro (蔵人所, "saray görevlisi makamı") gibi yeni bürokratik kurumların eline geçti.[7][8] Sonuç olarak, sarayın idari merkezi, imparatorların yaşadığı İç Saray veya Dairi olarak adlandırılan bölgeye kaydı.[9][10]
Faaliyet alanı giderek İç Saray'ın belirli kısımlarına yoğunlaştıkça, özellikle geceleri diğer bölümler güvenlik açısından ihmal edilmeye başlandı. Bunun bir nedeni, dönemin yaygın batıl inançları olabilir: insanlar ruh ve hayalet korkusuyla ıssız yerlerden kaçınıyor, hatta büyük Buraku-in kompleksinin bile perili olduğuna inanılıyordu. Ayrıca, saraydaki güvenlik önlemleri de zayıfladı ve 11. yüzyılın başlarında yalnızca doğudaki Yōmeimon kapısı korunuyormuş gibi görünmekteydi. Bu güvenlik zafiyeti nedeniyle, 11. yüzyılın ilk yarısında sarayda hırsızlık ve şiddet olayları sıkça yaşanmaya başladı.[11]
Kullanımının azalması
[değiştir | kaynağı değiştir]
Saray kompleksi neredeyse tamamen ahşaptan yapıldığından yangınlar sürekli bir sorundu. Buraku-in, 1063'te çıkan bir yangında yok oldu ve bir daha asla yeniden inşa edilmedi. Daigokuden, sınırlı kullanımına rağmen 876, 1068 ve 1156'daki yangınlardan sonra yeniden inşa edildi. 1177'deki büyük yangın Büyük Saray'ın çoğunu yok ettikten sonra Daigokuden bir daha asla inşa edilmedi.[12]
960 yılından itibaren, Dairi sık sık yangınlarla yok oldu, ancak her zaman yeniden inşa edildi ve 12. yüzyılın sonlarına kadar resmî imparatorluk ikametgâhı olarak kullanılmaya devam etti.[12] Tarihçi William H. McCullough'a göre, Dairi'deki yangınlar o kadar sık çıkıyordu ki, kundaklama "genel olarak varsayılmaktadır".[13] Yeniden inşa dönemlerinde, imparatorlar sık sık şehrin içindeki ikincil saraylarında (里内裏 sato-dairi) kalmak zorunda kalıyordu. Genellikle bu ikincil saraylar, özellikle Heian Dönemi'nin sonlarına doğru, art arda gelen imparatorlara eş sağlayarak siyasetin fiilî kontrolünü elinde tutan güçlü Fujiwara ailesi tarafından sağlanıyordu. Böylece imparatorların anne tarafından büyük anne ve büyük babalarının ikametgâhları, Heian Dönemi'nin sonundan önce bile sarayın yerleşim rolünü üstlenmeye başladı.
1086'dan itibaren emekli imparatorlar tarafından yönetimin kurulması veya insei sistemi (manastır yönetimi (院政)), eski imparatorların şehrin içinde ve dışında kendi ikamet saraylarından yetkilerini kullanmalarıyla sarayın azalan önemine daha da katkıda bulundu.[14][15][16]
Geç tarihi
[değiştir | kaynağı değiştir]1156 Hōgen Ayaklanması'nın ardından İmparator Go-Shirakawa, imparatora daha fazla güç kazandırmak ve bazı törensel uygulamaları yeniden başlatmak için sarayın bazı bölümlerinin yeniden inşa edilmesini emretti.[17] Go-Shirakawa kısa süre sonra oğlu Nijō lehine tahttan feragat etti. Her ikisi de Heiji Ayaklanması sırasında sarayda saldırıya uğradı ve esir tutuldu. Birkaç hafta sonra saraydan kaçmayı başardılar ve kendilerine sadık güçler sarayı geri alarak isyanı sona erdirdi.[18]
1177'deki bir yangından sonra, orijinal saray kompleksi terk edildi. İmparatorlar, şehir içindeki daha küçük saraylarda (eski sato-dairi) ve şehir dışındaki villalarda yaşamaya başladılar. 1227'de çıkan bir yangın Dairi'nin kalanını yok etti ve eski Büyük Saray neredeyse tamamen kullanılamaz hâle geldi. 1334'te İmparator Go-Daigo, Büyük Saray'ı yeniden inşa etmek için bir ferman yayımladı. Ancak, bu projeyi destekleyecek kaynaklar bulunamadığı için tamamlanamadı.[19]
Heian Sarayı tamamen kullanılmaz hale gelmesine rağmen, Heian-kyō, 1868'e kadar başkent olarak kaldı. "Kyoto" (başkent anlamına gelir) adı ise, 11. yüzyıldan itibaren Heian-kyō için kullanılmaya başlandı.[20] Bugünkü Kyoto İmparatorluk Sarayı, şehrin kuzeydoğu köşesindeki Fujiwara ikametgâhı olan Tsuchimikado Konağı'nın (土御門殿 Tsuchimikadodono) hemen batısında yer alır. Bu saray, zamanla geçici bir imparatorluk ikametgâhı işlevi görmüş ve sonunda yeni, kalıcı bir saraya dönüşmüştür.[15] Yerel kamilerin ibadetinden sorumlu devlet dairesi olan Jingi-kan'ın harap olan alanı, Heian Sarayı'nın bilinen en uzun süre ayakta kalan kısmıdır ve görünüşe göre 1585'e kadar bir şekilde kullanılmaya devam etmiştir.[21][22]
Birincil kaynaklar
[değiştir | kaynağı değiştir]Sarayın kendisi tamamen yıkılmış olsa da, günümüze yakın ve çağdaş kaynaklardan sarayla ilgili önemli miktarda bilgi edinilmiştir. Saray, birçok Heian dönemi edebi eserinde hem kurgusal hem de kurgusal olmayan bir mekan olarak yer alır. Bu metinler, sarayın kendisi, burada düzenlenen törenler ve etkinlikler ile sarayda yaşayan veya çalışan kişilerin günlük rutinleri hakkında önemli bilgiler sunar. Önemli örnekler arasında Murasaki Shikibu'nun Genji'nin Hikâyesi, Sei Şonagon'un Yastık Kitabı, Eiga Monogatari ve Ōkagami gibi kronikleri bulunur.[23] Ayrıca, bazı emakimono ("resimli parşömenler") resimleri sarayda ve benzeri aristokrat konutlarında geçen sahneleri tasvir eder. Yaklaşık 1130 yılına ait Genji Monogatari Emaki bu türün en iyi bilinen örneğidir.[24][25] Sarayın 10. ve 12. yüzyıllardan kalma, Dairi'deki binaların düzenini ve işlevini gösteren, kısmen hasar görmüş haritaları da mevcuttur.[26] Saray alanının modern arkeolojik incelemesi, kentsel Kyoto'nun saray kalıntıları üzerine kurulması nedeniyle zorlaşsa da, Burakuden de dahil olmak üzere bazı bölümleri kazılmıştır.[27]
Mimarisi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Büyük Saray (Daidairi)
[değiştir | kaynağı değiştir]Daidairi, birinci ve ikinci büyük doğu-batı caddeleri olan Ichijō ōji (一条大路) ile Nijō ōji (二条大路) arasında kuzeyden güneye yaklaşık 1,4 km, kuzey-güney caddeleri olan Nishi Ōmiya ōji (西大宮大路) ile Ōmiya ōji (大宮大路) arasında ise batıdan doğuya 1,2 km uzanan, duvarlarla çevrili dikdörtgen bir alandı.[29][30] Büyük Saray'daki üç ana yapı Resmi Kompleks (朝堂院 Chōdō-in), Kabul Kompleksi (豊楽院 Buraku-in) ve İç Saray (内裏 Dairi) idi.[31]
Chōdō-in
[değiştir | kaynağı değiştir]Chōdō-in, Büyük Saray'ın güney duvarının merkezinde, Suzakumon kapısının hemen kuzeyinde yer alan, dikdörtgen şeklinde ve duvarlarla çevrili bir alandı. Çin mimarisi ve modellerine dayanıyordu.[32] Daha önceki başkent saraylarından elde edilen arkeolojik kanıtlar, 7. yüzyıldan itibaren genel olarak istikrarlı bir tasarıma sahip olduğunu gösterir. Ayrıca, merkezi avluda sekiz salonu bulunan daha önceki Naniwa-kyō ve Nagaoka-kyō saraylarının karşılık gelen yerleşkeleri olarak Sekiz Bakanlık Sarayı (八省院 Hasshō-in) olarak da adlandırılıyordu. Ancak, Heian Sarayı yerleşkesinde 12 salon bulunduğundan, bu geleneksel isim biraz yanıltıcıydı ve daha doğru olan 12 Salonlu Saray (十二堂院 Jūnidō-in) adı da kullanılıyordu.[33]
Başlangıçta Chōdō-in, imparatorun önemli devlet işlerini bürokrasiyle birlikte düzenli sabah toplantılarında görüşeceği, yetkililerden aylık raporlar alacağı, Yeni Yıl tebriklerini kabul edeceği ve yabancı elçilerle görüşeceği bir yer olarak tasarlanmıştı.[34] Ancak, sabah toplantıları uygulaması 810'da[35], aylık raporlar ise daha sonra sona erdi. Heian Dönemi'nin büyük bir bölümünde yabancı elçiler de artık kabul edilmiyordu. Ayrıca, Yeni Yıl kutlamaları kısaltılarak 10. yüzyılın sonunda Dairi'ye taşındı. Böylece, Chōdō-in'de düzenlenen tek törenler, yeni bir imparatorun tahta çıkışının resmî makamlara duyurulduğu tahta çıkış törenleri ve bazı Budist merasimleri olarak kaldı.[34]
Daigokuden
[değiştir | kaynağı değiştir]
Chōdō-in'deki ana bina, yerleşkenin kuzey ucundan güneye bakan Daigokuden (大極殿, "Büyük Seyirci Salonu") idi. Beyaz duvarları, kırmızı sütunları ve yeşil kiremitli çatısı olan bu büyük Çin tarzı yapı (doğudan batıya yaklaşık 52 m, kuzeyden güneye 20 m[36]), çoğu önemli devlet töreni ve etkinliği için tasarlanmıştı. Chōdō-in'in daha küçük olan güney bölümü, kıdemli yetkililer için bekleme odalarından oluşuyordu. Yerleşkenin en büyük orta bölümünde ise bürokrasinin saray törenleri için toplandığı ve katı devlet protokolüne göre oturduğu On İki Salon ile simetrik olarak çevrelenmiş bir avlu yer alıyordu. Kyoto'daki Heian Tapınağı, Daigokuden'in biraz küçültülmüş ancak aslına sadık bir kopyasını içermektedir.[36][37]
Buraku-in
[değiştir | kaynağı değiştir]Buraku-in, Chōdō-in'in batısında bulunan, Çin tarzı büyük, dikdörtgen bir yerleşkeydi. Resmî törenler ve ziyafetler için inşa edilmesinin yanı sıra, okçuluk yarışmaları gibi çeşitli eğlence etkinlikleri için de kullanılırdı.[36] Tıpkı Chōdō-in gibi, Buraku-in'in de avluyu çevreleyen yapının kuzey ucunda merkezî bir salonu bulunuyordu. Burakuden (豊楽殿, "Bolluk ve Zevkler Salonu") adı verilen bu salon, imparator ve Buraku-in'deki etkinliklere başkanlık eden saray mensupları tarafından kullanılıyordu. Zamanla, birçok işlevin Dairi'ye taşınması nedeniyle Buraku-in yavaş yavaş terk edildi.[34] 1063'te yıkıldı ve yeniden inşa edilmedi.[36] Sarayın çoğu alanının aksine, Buraku-in alanı 20. yüzyılda bazı arkeolojik kazılara ev sahipliği yaptı.[36]
Diğer Büyük Saray binaları
[değiştir | kaynağı değiştir]Dış Saray'ın kalan alanı, İç Saray'ın dışında, bakanlıklar, küçük çalışma yerleri, atölyeler, depolama binaları ve Dairi'nin batısındaki Ziyafet Çam Korusu (宴の松原 En no Matsubara) geniş açık alanından oluşuyordu. Devlet Konseyi (太政官 Daijōkan) binaları, güneyde bir avluya açılan, tipik simetrik planlı, duvarlarla çevrili bir alan içinde, Chōdō-in'in hemen doğusunda yer alıyordu. Shingon-in (真言院 Şingon Şapeli), imparator adına yapılan törenler için İç Saray'ın hemen yanına inşa edilmişti.[37] Tō-ji ve Sai-ji dışında, başkentte inşa edilmesine izin verilen tek Budist yapısıydı.[38] Sarayın içine 834 yılında inşa edilme izni verilmesi, Heian Dönemi'nin başlarında Şingon mezhebinin ne kadar etkili olduğunu gösteriyor.[39]
İç Saray (Dairi)
[değiştir | kaynağı değiştir]
Dairi veya İç Saray, Chōdō-in'in kuzeydoğusunda, Büyük Saray'ın merkezi kuzey-güney ekseninin biraz doğusunda yer alıyordu. Sarayın merkezi özelliği Taht Salonu'ydu. Dairi, imparatorun yaşam alanlarını ve imparatorluk eşleri ile nedimelerinin köşklerini (Kōkyū) kapsıyordu. Saray, iki kat duvarla çevriliydi. Dairi'nin yanı sıra, dış duvarlar bazı ofisleri, depoları ve imparatorun dini işlevleriyle ilgili Şinto binalarının bulunduğu, duvarla çevrili bir alan olan Chūwain'i (中和院) de kapsıyordu. Bu alan Dairi'nin batısında, Büyük Saray'ın coğrafi merkezinde bulunuyordu. Daha büyük olan bu bölmenin resmî girişi, Dairi'nin hemen güneyindeki Kenreimon (建礼門) kapısıydı.[41]
İmparatorun yerleşim alanı olan Dairi, Chūwain'in doğusunda, ayrı bir duvarla çevriliydi. Kuzeyden güneye yaklaşık 215 metre, doğudan batıya ise 170 metre genişliğindeydi.[42] Ana kapı, Dairi duvarının güneyinde, Kenreimon Kapısı'nın hemen kuzeyinde yer alan Shōmeimon kapısıydı (承明門).[41] Chōdō-in ve Buraku-in gibi ciddi ve resmî Çin tarzı mimarinin aksine, Dairi daha samimi ve büyük ölçekte Japon mimarisi tarzında inşa edilmişti. İç Saray, o dönemin aristokrat villalarında ve evlerinde kullanılan shinden tarzı mimarinin bir çeşidini yansıtıyordu. Binalar, boyasız yüzeylere, üçgen ve zona şeklinde selvi kabuğu çatılara sahipti. Yükseltilmiş ahşap platformlar üzerine kurulan bu yapılar, birbirlerine üstü kapalı ve açık, hafif yükseltilmiş geçitlerle bağlanıyordu. Binalar ve geçitler arasında çakıl ve küçük bahçeler bulunuyordu.[43][44][45]
Shishinden
[değiştir | kaynağı değiştir]
Dairi'nin en büyük binası, resmi işlevler için ayrılmış bir yapı olan Taht Salonu'ydu (紫宸殿 Shishinden), yani Taht Salonu'ydu. Yaklaşık 30 metre doğu-batı ve 25 metre kuzey-güney uzunluğundaki bu dikdörtgen salon[42], eşlik eden avlusuyla birlikte Dairi'nin kuzey-güney ekseninde, Shōmeimon kapısına bakacak şekilde konumlanmıştı. Binanın ön merdivenlerinin her iki yanında, simetrik olarak bir tachibana (portakal) ağacı ve bir kiraz ağacı duruyordu.[46] Avlu, iki yanda Shishinden'e bağlı daha küçük salonlarla çevriliydi. Bu düzen, Çin mimarisinden etkilenen ve dönemin aristokrat shinden tarzı villalarında da görülen bir bina yapılandırmasıydı.[41][47][45]
Shishinden, Chōdō-in kompleksinin Daigokuden'inde yapılmayan resmi işlevler ve törenler için kullanılıyordu. Dokuzuncu yüzyılın başlarında, hükûmetin günlük işleri imparatorun huzurunda Daigokuden'de yürütülmeyi bıraktığı için, daha büyük ve daha resmi olan bu binanın amaçlanan kullanımının çoğunu erken bir tarihte devraldı.[35] Ritsuryō Kanunu'nda açıklanan resmî hükûmet prosedürlerine olan bu azalan güvene bağlı olarak, imparatora özel bir sekreterya olan Kurōdodokoro (蔵人所) adlı saray görevlisi makamı kuruldu. Hükûmet organlarının çalışmalarını koordine etme rolünü giderek daha fazla üstlenen bu ofis, Shishinden'in güneybatısındaki salon olan Kyōshōden'de (校書殿) kuruldu.[48]
Konutlar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Shishinden'in kuzeyinde, başlangıçta imparatorun yaşam alanı olması için inşa edilen, benzer şekilde tasarlanmış, biraz daha küçük boyutlu bir salon olan Jijūden (仁寿殿) yer alıyordu. Dokuzuncu yüzyıldan itibaren imparatorlar genellikle Dairi'nin diğer binalarında yaşamayı tercih ettiler. Dairi'nin ana ekseninin kuzeyinde, daha küçük olan üçüncü bir salon olan Shōkyōden (承香殿) bulunuyordu. Kuzeye bakan bir bahçesi olan bu salon, 10. yüzyılda imparatorluk eşleri için konut alanı olmadan önce, çiçek izleme ve diğer şölenler için kullanılıyordu. Ayrıca, ilk imparatorluk waka şiir koleksiyonu olan Kokinshū'nun yazım ekibi de burada kalıyordu.[50]
960'taki bir yangından sonra yeniden inşa edilen Dairi'nin ardından, imparatorların düzenli ikametgâhı, Shishinden'in hemen kuzeybatısında yer alan, doğuya bakan daha küçük bir bina olan Seiryōden'e (清涼殿) taşındı.[12] İmparatorların zamanlarının çoğunu sarayın bu bölümünde geçirmesiyle Seiryōden, giderek daha fazla toplantı için kullanılmaya başlandı.[15] Binanın en çok kullanılan kısmı, yüksek rütbeli soyluların imparatorun huzurunda buluşmak için geldiği Saraylılar Salonu'ydu (殿上間 Tenjōnoma).[51]
Diğer İç Saray binaları
[değiştir | kaynağı değiştir]İmparatoriçe ve diğer resmî ve gayriresmî imparator eşleri de Dairi'de kalırdı. Bu binalar, koruma alanının kuzey kısmında bulunurdu. İmparatoriçe ve resmî eşlerin barındığı en prestijli binalar, Çin tasarım prensiplerine göre ikamet için uygun konumlara sahip olanlardı. Bunlar, Kokiden (弘徽殿), Reikeiden (麗景殿) ve Jōneiden (常寧殿) ve Seiryōden'deki imparatorluk konutuna en yakın olan (Kōryōden (後涼殿) ve Fujitsubo (藤壷)) idi. Daha az önemli eşler, nedimeler ve bazen veliaht prensin eşlerinden bazıları ise Dairi'nin diğer binalarında, imparatorun odalarından daha uzakta, yani kuzeydoğuya doğru ikamet ederlerdi. Mekânsal statü hiyerarşisinin ünlü bir kurgusal tasviri, Genji'nin Hikayesi adlı eserdeki isimsiz karakterin düşük rütbeli annesiyle ilgilidir. Ancak, bu tür ayrımlar her zaman katı kurallara bağlı değildi.[52]
Japonya İmparatorluk Hazinesi'nden biri olan kutsal imparatorluk aynasının kopyası, Dairi'nin Unmeiden salonunda (温明殿) muhafaza ediliyordu.[53] Heian-kyō'nun kuzeydoğu köşesindeki günümüz Kyoto İmparatorluk Sarayı, Heian Dönemi Dairi'sinin çoğunun kopyasıdır.[54]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 833–835.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 834.
- ^ Hall 1974, s. 7.
- ^ McCullough 1999b, s. 108.
- ^ Van Goethem 2008, s. 239.
- ^ McCullough 1999b, s. 98.
- ^ Shively & McCullough 1999i, s. 1, 7-8.
- ^ McCullough 1999a, s. 40-42,67,74-76.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 836–837, 841.
- ^ McCullough 1999b, s. 131.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 849–850.
- ^ a b c McCullough 1999b, ss. 174–175.
- ^ McCullough 1999b, s. 174.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 853.
- ^ a b c McCullough 1999b, s. 175.
- ^ Hall 1974, s. 20.
- ^ Hurst 1999, ss. 619–621.
- ^ Rizō 1999, ss. 691, 693–694.
- ^ Hall 1974, s. 27.
- ^ Frédéric 2002.
- ^ Ponsonby-Fane 1956, s. 50.
- ^ Hardacre 2017, s. 231.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 838–848, dipnotlar dahil.
- ^ Carpenter & McCormick 2015, ss. 38, 44, 89.
- ^ McCullough 1999c, s. 414.
- ^ Farris 1998, s. 188.
- ^ McCullough 1999b, ss. 102, 111.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 835.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 834–835.
- ^ McCullough 1999b, s. 103.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 836-837.
- ^ McCullough 1999b, ss. 109–110.
- ^ Van Goethem 2008, s. 149.
- ^ a b c McCullough & McCullough 1980, ss. 836–837.
- ^ a b McCullough 1999a, s. 40.
- ^ a b c d e McCullough 1999b, s. 111.
- ^ a b Hall 1974, s. 13.
- ^ McCullough 1999b, s. 117.
- ^ Weinstein 1999, s. 478.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 840.
- ^ a b c McCullough & McCullough 1980, ss. 839–840.
- ^ a b McCullough 1999b, ss. 115–116.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 839–841.
- ^ McCullough 1999b, s. 116.
- ^ a b Kawamoto 2016.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 839.
- ^ McCullough 1999b, s. 143.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 817–818.
- ^ Hempel 1983, s. 26.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 847.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 843.
- ^ McCullough & McCullough 1980, ss. 845–847.
- ^ McCullough & McCullough 1980, s. 848.
- ^ Morris 1994, ss. 39–40.
Alıntılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Carpenter, John T.; McCormick, Melissa (2015), The Tale of Genji: A Japanese classic illuminated, New York: The Metropolitan Museum of Art, ISBN 9781588396655
- Farris, William Wayne (1998), Sacred Texts and Buried Treasures: Issues on the Historical Archaeology of Ancient Japan, Honolulu, HW: University of Hawai'i Press, ISBN 0-8248-2030-4
- Frédéric, Louis (2002), "Heian-kyō", Japan Encyclopedia, Roth, Käthe tarafından çevrildi, Cambridge, Massachusetts: Belknap Press, ss. 303-304, ISBN 978-0-674-00770-3
- Van Goethem, Ellen (2008), Nagaoka: Japan's Forgotten Capital, Leiden, NL: Brill, ISBN 978 90 04 16600 4
- Hall, John W. (1974), "Kyoto as Historical Background", Hall, John W.; Mass, Jeffrey (Ed.), Medieval Japan – Essays in Institutional History, Stanford, CA: Stanford University Press, ISBN 0-8047-1511-4
- Hardacre, Helen (2017), Shinto: a history, New York: Oxford University Press, ISBN 9780190621711
- Hempel, Rose (1983). The Golden Age of Japan, 794–1192. New York : Rizzoli. ISBN 978-0-8478-0492-4.
- Kawamoto, Shigeo (2016), "寝殿造の成立と正月大饗～開放的な日本住宅の起源" [Shinden-zukuri ikametgâhının kökeni hakkında], Journal of Architecture and Planning, doi:10.3130/aija.81.2497 Mainly Japanese with English summary
- McCullough, William H.; McCullough, Helen Craig (1980), "Appendix B: The Greater Imperial Palace", A Tale of Flowering Fortunes, 2, Stanford, CA: Stanford University Press, ss. 833-854, ISBN 0-8047-1039-2
- Morris, Ivan (1994), The World of the Shining Prince: Court Life in Ancient Japan, New York, NY: Kodansha, ISBN 1-56836-029-0. Originally published in 1964.
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon (1956), Kyoto: The Old Capital of Japan, 794–1869, Kyoto: The Ponsonby Memorial Society. A reissue of the 1931 ed. published in Hong Kong, with some new illus. and minor changes, under title: Kyoto: its history and vicissitudes since its foundation in 792 to 1868. First published in article form 1925–28.
- Shively, Donald H.; McCullough, William H., (Ed.) (1999), The Cambridge History of Japan: Heian Japan, 2, Cambridge, UK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-22353-9
- Shively, Donald H.; McCullough, William H. (1999i). Introduction. In Shively & McCullough (1999).
- McCullough, William H. (1999a). "Chapter 1 – The Heian court 794–1070". In Shively & McCullough (1999).
- McCullough, William H. (1999b). "Chapter 2 – The capital and its society". In Shively & McCullough (1999).
- McCullough, Helen (1999c). "Chapter 6 – Aristocratic culture". In Shively & McCullough (1999).
- Weinstein, Stanley. "Chapter 7 – Aristocratic Buddhism". In Shively & McCullough (1999).
- Hurst, G. Cameron, III. "Chapter 9 – Insei ". In Shively & McCullough (1999).
- Rizō, Takeuchi. "Chapter 10 – The Rise of the Warriors". In Shively & McCullough (1999).
Konuyla ilgili yayınlar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Fiévé, Nicolas (2008), Atlas historique de Kyôto: Analyse spatiale des systèmes de mémoire d'une ville, de son architecture et de son paysage urbain [Kyoto Tarihi Atlası: Bir Şehrin, Mimarisinin ve Kentsel Manzarasının Hafıza Sistemlerinin Mekansal Analizi] (Fransızca), ISBN 9782859174866
- Imaizumi Atsuo (今泉篤男); ve diğerleri. (editörler) (1970), Kyōto no rekishi (京都の歴史), 1, Tōkyō: Gakugei Shorin (学芸書林). McCullough 1999b'ye göre saray hakkındaki başlıca Japon referans eseri. Kyoto'nun on ciltlik genel tarihinin ilk cildi.
- Stavros, Matthew (2014), Kyoto: An Urban History of Japan's Premodern Capital, University of Hawaiʻi Press, JSTOR j.ctt13x1jnk
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
- Japanese page with interactive map of the Palace
- Page with detailed description of shinden style buildings
| Otorite kontrolü |
|
|---|
