Fethiye Çetin
Fethiye Çetin | |
|---|---|
| Doğum | 1948 (76-77 yaşında) Maden, Elazığ |
| Milliyet | Türk |
| Eğitim | Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi |
| Meslek | Avukat, yazar, insan hakları aktivisti |
Fethiye Çetin (d. 1948[1] Maden, Elazığ), Türk avukat, yazar ve insan hakları aktivistidir.
İstanbul Barosu'na kayıtlı bir avukattır. Hrant Dink’in; Hrant Dink cinayeti sonrasında Dink ailesinin ve Hrant Dink Vakfı’nın avukatlığını yapmıştır. Anneannesi Heranuş'un (Seher) yaşamını anlattığı "Anneannem” (2004) adlı kitabı Türkiye Ermenilerinin hayatları ve tarihlerine dair tartışmalar başlatmış;[2] birçok dile çevrilmiş ve uluslararası birçok satanlar kitabı olmuştur.[3]
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]1948 yılında Elazığ ilinin Maden ilçesinde doğdu. İlk ve orta öğrenimini Mahmudiye, Maden ve Elâzığ'da tamamladıktan sonra Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde öğrenim gördü. 12 Eylül döneminde tutuklandı; üç yıl Mamak Askeri Cezaevi'nde kaldı.[3][4] Serbest kaldıktan sonra öğrenimini tamamladı ve avukatlığa başladı.[5]
İstanbul Barosu İnsan Hakları Yürütme Kurulu üyeliği ve Azınlık Hakları Çalışma Grubu sözcülüğü yaptı.[kaynak belirtilmeli] Hrant Dink’in, Hrant Dink cinayeti sonrasında Dink ailesinin ve Hrant Dink Vakfı’nın avukatlığını yaptı.[6] Çeşitli gazete ve dergilerde yazılar yazdı,
Çetin, Ermeni Kırımı'nı yaşamış anneannesinin hayatını anılar şeklinde ve Anneannem ismi altında kitaplaştırdı.[7] Eser, ondan fazla dile çevrildi.[8][9] 1915'te ya da öncesinde müslümanlaştırılarak Anadolu'da kalmış Ermeni çocuklarının hikayelerini anlatan, “Torunlar” (2009) adlı kitabı Ayşe Gül Altınay ile birlikte hazırladı.[10] Torunlar, Fransızca ve İngilizce'ye çevrildi. Çetin, Hrant Dink cinayeti dava sürecinde yaşananları belgeleriyle Utanç Duyuyorum adıyla 2013'te yayımladı.[11]
2007'de dünyanın yedi ayrı ülkesinden yedi kadın aktivistle yapılan röportajlara dayanan ve insan hakları konusunda hassasiyet yaratmayı amaçlayan okuma tiyatrosu Seven'in 2010 yılında Türkiye'de sahnelenişinde İrlandalı aktivist Inez MacCormack rolünü canlandırdı.[12]
2011'de anneannesi Seher'in (Heranuş Gadaryan) Elazığ ilinde Kovancılar'a bağlı, eski adı Habap köyü olan Ekinözü köyünde harap durumdaki bir Ermeni çeşmesinin onarımını imece usulüyle yaptırarak yeniden suya kavuşturmaya öncülük etti;[13] bu restorasyon süreci Dilek Aydın'ın yönettiği bir belgesel filme konu oldu.[14]
Kitapları
[değiştir | kaynağı değiştir]- Anneannem (2004)
- Torunlar - Ayşegül Altınay ile birlikte (2009)[15]
- Utanç Duyuyorum! - Hrant Dink Cinayetinin Yargısı (2013) [16]
Ödülleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Padova Belediyesi “Ermeni soykırımı adına verdiği mücadele” kapsamında “doğruluk” plaketi verdi.[17]
- ANCA-ER’den Fethiye Çetin ve Nor Zartonk’a ödül 13 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.[18]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Fethiye Çetin". 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Türkiyeli Ermenilerin Yeniden Keşfi". Aras Yayıncılık web sitesi. 18 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
- ^ a b "2013 Kapanış Konferansı Konuşmacısı Adayı Fethiye Çetin". alumni.sabanciuniv.edu. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
- ^ Balancar, Ferda (20 Eylül 2020). "12 Eylül, Müslümanlaştırılmış Ermeniler ve bitmeyen darbe". Agos gazetesi. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
- ^ Çelenk, Halit (Nisan 2013). "Beş Kapı, Beş Kilit" (PDF). 6 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Aralık 2022.
- ^ "Fethiye Çetin". 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Fethiye Çetin: "Türkiye'nin resmi tarihi ve resmi söylemi koca bir yalan üzerine kuruldu"". 18 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Fethiye Çetin: O günler gitsin, bir daha geri gelmesin". yeniduzen.com. 15 Haziran 2016. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022.
- ^ "Fethiye Çetin". Heinrich-Böll-Stiftung. 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022.
- ^ ""Torunlar" 1915'i, Tehciri, Ermeni Nine ve Dedelerinin Acılarını Anlatıyor". bianet.org. 19 Ekim 2009. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Balancar, Ferda (20 Eylül 2020). "12 Eylül, Müslümanlaştırılmış Ermeniler ve bitmeyen darbe". Agos. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Aralık 2022.
- ^ "Aktivist kadınlar sahnede". NTV. 16 Eylül 2010. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022.
- ^ "Heranuş'un çeşmeleri yine akıyor". Pınar Öğünç. Radikal Gazetesi. 10 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mart 2021.
- ^ Haber, Son Dakika 23 Elazığ (31 Ağustos 2013). "Fransız Kültür Merkezi'nde Ekinözü Köyü". sondakika23.com. 24 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2022.
- ^ "Adlarını bile yazamadık". 24 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Utanç Duyuyorum!". 19 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
- ^ "Fethiye Çetin: An Inevitable Journey". Armenianweekly.com. 18 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2016.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Vikisöz'de Fethiye Çetin ile ilgili sözler mevcuttur.
