Edmund Kemper
| Edmund Kemper | |
|---|---|
 28 Nisan 1973'te çekilmiş sabıka fotoğrafı | |
| Doğum adı | Edmund Emil Kemper III |
| Diğer ad(lar)ı | Co-ed Killer Co-ed Butcher Ogre of Aptos The Mad Titan Big Ed |
| Doğum | 18 Aralık 1948 Burbank, Kaliforniya, ABD |
| Boy | 6 ft 9 in (2,06 m) |
| İtici güçler | |
| Ceza | Şartlı tahliye imkanıyla müebbet hapis[2] |
| Kurbanların sayısı | 10 |
| Cinayetlerin süresi | 27 Ağustos 1964 ile 21 Nisan 1973 |
| Tutuklama tarihi | 27 Ağustos 1964 (ilk tutuklanma) 24 Nisan 1973 (ikinci tutuklanma) |
Edmund Emil Kemper III (d. 18 Aralık 1948), Mayıs 1972 ile Nisan 1973 tarihleri arasında yedi kadını ve bir kızı öldürmekten hüküm giymiş Amerikalı bir seri katil. Bu cinayetlerden yıllar önce, 15 yaşındayken dedesini ve babaannesini öldürdü. Kemper'a "Co-ed Killer" (karma eğitim katili) lakabı takılmıştı çünkü ailesinden olmayan kurbanlarının çoğu Santa Cruz County, Kaliforniya çevresinde otostop çeken kolejli kız öğrencileriydi. Cinayetlerinin çoğunda nekrofili, baş kesme, parçalama ve muhtemelen yamyamlık unsurları mevcuttu.
1973 yılındaki duruşmada aklı dengesi yerinde ve suçlu bulunan Kemper, işlediği suçlar için idam cezası talep etti. Kaliforniya'da o vakitler idam cezası askıya alındığından kendisine bunun yerine aynı anda sekiz kez müebbet hapis cezası verildi. O zamandan beri Vacaville'deki Kaliforniya Tıp Merkezi'nde yatıyor.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]Edmund Emil Kemper III, 13 Aralık 1948 tarihinde Burbank, Kaliforniya'da doğdu.[3] Montana'lı Clarnell Elizabeth Kemper (kızlık soyadıyla Stage, 1921–1973) ve Edmund Emil Kemper Jr. (1919–1985) çiftinin üç çoçuğundan ortancası ve tek erkek çocuğuydu.[4][5] Edmund Jr. İkinci Dünya Savaşı gazisiydi ve savaştan sonra Kaliforniya'ya dönüp elektrikçi olarak çalışmaya başlamadan önce Pasifik Test Sahası'nda nükleer silahları test ediyordu.[6] Doğduğunda 5,9 kg olan Kemper dört yaşına geldiğinde akranlarından bir baş kadar uzundu.[7]
Çocukluğunda Kemper, küçük kız kardeşinin bez bebekleriyle ayin düzenliyor ve ardından onların kafalarını ve bacaklarını koparıyordu.[8] Bir keresinde ablası Susan Hughey Kemper, onunla alay edip neden öğretmenini öpmeye çalışmadığını sorduğunda Kemper'dan "öpmem için ilk önce onu öldürmem gerekir" cevabını alır.[9] Küçük bir çocukken Kemper, babasının süngüsünü kuşanıp gizlice evden ayrılarak ikinci sınıf öğretmeninin evine gider ve onu pencereden gözetlermiş. Kemper ayrıca kuzeni tarafından tacize uğradığını belirtti.[10] Sonraki röportajlarında, çocukken oynamaktan en çok hoşlandığı oyunlardan bazılarının "Gaz Odası" ve "Elektrikli Sandalye" olduğunu belirtmiştir. Bu oyunlarda küçük kız kardeşinden kendisini bağlamasını ve hayali bir düğmeye basmasını ister; ardından yerde yuvarlanır, sarsılarak ve kıvranarak gazla boğuluyormuş yahut elektrik akımına kapılıyormuş gibi idam edilmekte olduğunu canlandırırdı.[8]
Kendi iddiasına göre Kemper, çocukken birçok kez ölümden dönmüştü. Bir gün ablası onu trenin önüne itmeye çalışmıştı. Başka bir seferinde de onu bir yüzme havuzunun derin ucuna itmişti ve Kemper neredeyse boğuluyordu.[11]
Kemper, babasına yakındı ve ebeveynleri 1957'de ayrılıp 1961'de boşandığında resmen yıkılmıştı. Ebeveynleri Edmund Jr. ve Clarnell'ın sorunlu bir evlilikleri vardı. Clarnell sıklıkla kocasının "basit" elektrikçi işinden şikayet ediyordu.[6] Edmund Jr., daha sonraları, "savaş zamanındaki intihar görevleri ile atom bombası testleri, onunla yaşamanın yanında hiçbir şeydi" diyerek; onun kendisini, "cephede geçirilen üç yüz doksan altı gün ve gecelik çarpışmadan daha fazla etkilediğini" dile getirmiştir.[12]
Ebeveynlerinin boşanmasından ardından annesi Clarnell ile birlikte Helena, Montana'da yaşadı. Kemper, kendisini sıklıkla küçümsediğini, aşağıladığını ve istismar ettiğini iddia ettiği nevrotik, otoriter ve alkolik annesiyle ciddi anlamda sorunlu bir ilişkiye sahipti.[13]
Kemper hayvanlara eziyet etmek gibi antisosyal davranışlar sergiliyordu. 10 yaşındayken ailenin kedisini diri diri gömdü, ardından leşini çıkardı ve kestiği kafasını bir kazığa geçirdi.[14][15] Daha sonra kedinin ölümüyle ilgili ailesine ustaca yalan söylemesinden keyif aldığını belirtti.[9] 13 yaşındayken, kendisinden çok küçük kız kardeşini daha çok sevdiğini düşündüğü ailenin bir diğer kedisini öldürdü ve kedinin vücut parçalarını dolabında sakladı.[16][17]
Clarnell geceleri sıklıkla oğlunu bodruma kilitlerdi çünkü onun kızlarına zarar vereceğinden korkuyordu.[18] Kemper'ın babasıyla yaptığı bir telefon konuşmasında onun "gerçekten tuhaf" olduğunu söyledi[8] ancak oğlunun kendisini dinlediğinden habersizdi. Sıklıkla en ufak itaatsizliğinde onu tokatlardı.[19]
Kemper'ın iddiasına göre annesi kendisine sevgi göstermeyi reddediyordu çünkü bunun onu "eşcinsele dönüştüreceğini" düşünüyordu.[6] Yine Kemper'a göre, annesi genç Kemper'a babasını hatırlattığını ve hiçbir kadının kendisini asla sevmeyeceğini söylüyordu[14][20] ancak Kemper, annesinin kendisini sürekli kızlarla dışarı çıkmaya zorladığından da şikayetçiydi.[21] Daha sonra annesini "koca, çirkin ve garip"[21] ve "hasta, sinirli bir kadın" olarak tarif etti.[22] Diğerlerine göre annesi borderline kişilik bozukluğuna sahipti.[23]
14 yaşındayken Kemper, evi terk ederek Van Nuys, Los Angeles'ta yaşayan babasının yanına gitti.[9] Burada, babasının yeniden evlendiğini ve artık bir oğlu olduğunu öğrendi. Kemper, babasının "ikinci ailesine bizden daha çok değer verdiğini" belirtti.[21]
Farklı söylentilere göre ya babası[4][24] ya da annesi[16] Kemper'ı dedesiyle babaanesinin yaşadığı Sierra Nevada'nın eteklerinde, North Fork kasabasının yaklaşık iki mil batısında, 224 numaralı yol üzerindeki çiftliğe gönderdi.[4][24] Kemper, dedesinin "bunak" olduğunu ve babaanesinin kendisini "hadım" ettiğini söyledi.[21]
İlk cinayetleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
27 Ağustos 1964 tarihinde, 15 yaşındayken babaanesi Maude Matilda (Hughey) Kemper'ı (1897–1964) bir kez kafasından iki kez de sırtından olmak üzere tüfekle vurarak öldürdü[25] ve ardından onu birkaç kez bıçakladı.[26][27] Dedesi Edmund Emil Kemper Sr. (1892–1964) eve geldiğinde Kemper onu garaj yolunda vurarak öldürdü.[24] Ardından, annesini aradı ve o da kendisine polisi aramasını söyledi. Kemper da öyle yaptı ve polisin gelmesini bekledi.[28]
Kemper polise "sadece babaanemi öldürmenin nasıl hissettireceğini merak ettim" dedi ve daha sonra, dedesini, babaanesini öldürmesi sebebiyle kendisine kızacağını düşündüğü için öldürdüğünü söyledi.[14][28] Kemper'ın suçları, 15 yaşındaki bir çocuk için akıl almaz bulundu ve mahkeme psikiyatristleri ona paranoid şizofreni teşhisi koydu. San Luis Obispo County'de akıl hastası mahkumların tutulduğu yüksek güvenlikli bir tesis olan Atascadero Eyalet Hastanesi'ne sevk edildi.[29]
Hapis hayatı (1964–1969)
[değiştir | kaynağı değiştir]Atascadero'da, Kaliforniya Gençlik Otoritesi psikiyatristleri ve sosyal hizmet uzmanları, mahkeme psikiyatristlerinin teşhisine katılmadılar. Hazırladıkları raporlarda Kemper'in "düşünce uçuşu yok, düşünce süreçlerinde bozulma ya da müdahale yok, delüzyon ya da halüsinasyon bildirmesi yok ve garip düşünceye ait hiçbir kanıt yok" şeklinde değerlendirildiği belirtilmiştir.[29] Ayrıca zeki ve içe dönük biri olduğunu gözlemlediler. Başta IQ puanı 136 olarak ölçüldü ve bu değer, ortalamanın iki standart sapmadan fazla üzerindeydi.[28] Kemper'e daha hafif bir rahatsızlık teşhisi olan pasif agresif kişilik bozukluğu teşhisi konuldu.[29] Atascadero'da kalırken kendisine bir test daha yapıldı ve IQ puanının 145 olduğu saptandı.[30][31]
Kemper, örnek bir mahkum olarak psikiyatristlerinin sevgisini kazandı ve diğer mahkumlara psikiyatrik testler uygulamak üzere eğitildi.[28][29] Daha sonraları bir psikiyatrist kendisi için "işinde oldukça iyiydi[,] ve bu, tipik bir sosyopat davranışı değildir. Gerçekten yaptığı işiyle gurur duyuyordu." dedi.[29] Kemper, Atascadero'daki günlerinde Jaycees adlı topluluğa da üye olmuş ve oradaki psikiyatristlerle yürüttüğü çalışmalar sırasında "Minnesota Çok Yönlü Kişilik Envanteri'nde bazı yeni testler ve yeni ölçekler" geliştirdiğini, özellikle de bir "Açık Düşmanlık Ölçeği" oluşturduğunu iddia etmiştir.[21] İkinci kez tutuklandıktan sonra Kemper, bu testlerin nasıl işlediğini öğrenmesinin psikiyatristlerini manipüle edebilmesini sağladığını söyledi ve testi uyguladığı cinsel suçlardan hüküm giymiş mahkumlardan çok şey öğrendiğini itiraf etti.[29]
Salıverilmesi ve cinayetler arasındaki süre
[değiştir | kaynağı değiştir]18 Aralık 1969'daki 21. yaş gününde Kemper, Atascadero'dan şartlı tahliye ile serbest bırakıldı.[26] Hastanedeki psikiyatristlerin önerilerine rağmen[4] annesi Clarnell'in bakımına bırakıldı. Annesi bu süre zarfında yeniden evlenmiş, Strandberg soyadını almış ve yeniden boşanmıştı. Clarnell daha sonra Kaliforniya'nın Aptos kentinde ikamet etti ve buraya yakın mesafede bulunan Kaliforniya Üniversitesi, Santa Cruz'da (UCSC) idari asistan olarak çalıştı.[32] Daha sonra Kemper, psikiyatristlerini rehabilite edildiğine ikna etti ve 29 Kasım 1972'de gençlik sabıka kaydı kalıcı olarak silindi.[33] Denetimli serbestlik psikiyatristlerinin son raporunda şunlar yazılıydı:
Herhangi bir mevcut öyküsü olmadan veya olanları kendisinden dinlemeden bu hastayı görseydim oldukça iyi uyum sağlamış, girişken, zeki ve herhangi bir psikiyatrik hastalıktan azade genç bir adamla karşı karşıya olduğumuzu düşünürdüm... Yıllar boyu süren tedavi ve rehabilitasyona mükemmel bir şekilde cevap verdiği kanısındayım ve ne kendisi ne de toplumun herhangi bir üyesi için tehlike arz ettiğini düşünmeme neden olacak bir psikiyatrik sebep görüyorum... [ve] bir yetişkin olarak potansiyelini geliştirmesi için kendisine daha fazla özgürlük sağlayacağından gençlik sabıka kaydının kalıcı olarak silinmesini makul buluyorum.[34]
Annesinin yanında kalırken Kemper, şartlı tahliye koşullarını yerine getirmek amacıyla toplum kolejine kaydoldu ve polis memuru olmayı istedi ancak Atascadero'dan tahliye olduğu esnada 2,06 m olan boyu sebebiyle reddedildi. Cüssesi sebebiyle kendisine "Big Ed" lakabı takılmıştı.[32] Her ne kadar reddedilse de Kemper, Santa Cruz polisleriyle olan muhabbetini sürdürdü ve yerel polislerin sıklıkla takıldığı Jury Room adlı bir barda kendini "sevecen baş belası" olarak tanımladı.[22][35]
Kemper, bir dizi vasıfsız işte çalıştıktan sonra 1971'de Kaliforniya Eyaleti Karayolları Dairesi'nde işe girdi.[32] Bu süre zarfında, annesi Clarnell ile olan toksik ve çekişmeli ilişkisi devam etti. İkilinin sıklıkla çıkan tartışmalarına komşular kulak misafiri oluyordu.[32] Daha sonra Kemper, annesiyle bu dönemde yaşadığı tartışmaları şu şekilde tasvir etmiştir:
Annem ve ben dehşet verici kavgalara giriştik, sadece korkunç, şiddetli ve acımasız kavgalar. Daha önce hiç kimseyle böyle acımaz bir laf dalaşına girmedim. Bir erkekle yumruk yumruğa kavga ederdim ancak o benim annemdi ve bunu onunla yapma fikrine katlanamıyordum. Aptalca sebeplerden ötürü kavga etmeye devam etti. Hatırladığım en büyük patırtılardan biri dişlerimi temizletip temizletmemem gerektiği üzerineydi.[36]
Yeterince para biriktirdiğinde Kemper, Alameda'daki bir arkadaşının yanına taşındı. Oradayken bile annesinden uzaklaşamadığından yakınıyordu çünkü annesi düzenli olarak onu arıyor ve sürpriz ziyaretler düzenliyordu.[37] Sıklıkla maddi sıkıntılar çektiği için bu dönemlerde annesinin Aptos'taki dairesine geri dönüyordu.[32] O zaman 20'li yaşlarının başında olan Kemper, bir Santa Cruz plajında Turlock Lisesi'nden bir kız öğrenciyle tanıştı ve ikili Mart 1973'te nişanlandı. Bir yıldan uzun süren nişanlılıkları Kemper'ın ikinci kez tutuklanmasıyla bozuldu. Ebeveynleri kızlarının isminin ifşa edilmesini istemedi ancak 17 yaşında olduğu ve o vakit lise eğitimine devam ettiği bildirildi.[38]
Karayolları Dairesi'nde işe girdiği yıl, yeni satın aldığı motosikletiyle yolculuk yapan Kemper'a araba çarptı. Kazada kolu ağır yaralandı ve arabanın sürücüsüne açtığı hukuk davasında 15.000$ (2024'te 106.248 dolara denk gelmektedir) tazminat kazandı. Tazminattan gelen paranın bir kısmıyla satın aldığı 1969 model Ford Galaxie marka otomobiliyle gezinirken çok sayıda genç kızın otostop çektiğini fark etti ve aracında plastik torba, bıçak, battaniye ve kelepçe stoklamaya başladı. Başta otostopçu genç kızları almaya başladı ancak onlara zarar vermedi. Kemper'ın belirttiğine göre bu şekilde yaklaşık 150 kişiyi arabasına aldı. Tüm bunlar, "little zapples"[39] adını verdiği ve gelecekteki cinayetlerinin motivasyonlarından biri olacak cinayete yönelik cinsel dürtüleri hissetmesinden önceydi.[32] Bazen kurbanlarını öldürmesinin sorumluluğunu onlara yükler, onların "canlarının istediği her ne varsa yapabileceklerini yüzüme vura vura gösterdiklerini ve toplumun da zaten ne kadar bozulmuş, çürümüş bir halde olduğunu" söylerdi.[40]
Co-ed cinayetleri
[değiştir | kaynağı değiştir]Mayıs 1972 ile Şubat 1973 tarihleri arasında Kemper, beşi kolejli ve biri liseli olmak üzere 6 kız öğrenciyi öldürdü. Otostop çeken kolejli öğrencileri arabasına alıyor ve metruk yerlere götürüp bıçaklıyor, vuruyor veya boğazlıyordu. Ardından cesetlerini evine götürüp kafalarını koparıyor, cesetleriyle nekrofili eylemlerde bulunuyor ve ardından parçalara ayırıyordu.[41]
Kemper, vermiş olduğu röportajlarında kurbanlarını sıklıkla annesiyle tartıştıktan sonra aramaya çıktığını belirtmiştir.[42] Psikiyatristlerin ve Kemper'ın inancına göre genç kızlar onun nihai hedefinin yani annesinin yerine geçen kurbanlardı.[43][44]
Mary Ann Pesce ve Anita Luchessa
[değiştir | kaynağı değiştir]
_in_1971.png)
Kemper, 7 Mayıs 1972'de Berkeley'de araba kullanırken, Stanford Üniversitesi'ndeki arkadaşlarını ziyaret etmeye giden Fresno Devlet Üniversitesi'nden 18 yaşındaki iki otostopçu öğrenci Mary Ann Pesce ve Anita Mary Luchessa'yı arabasına aldı.[45] 1 saatlik araba yolculuğunun ardından, yolculara fark ettirmeden güzergahı değiştirerek onları, Karayolları Dairesi'ndeki işinden aşina olduğu Alameda yakınlarındaki tenha bir ormanlık alana getirdi.[37] Burada Pesce'yı kelepçeleyip Luchessa'yı bagaja kilitledi, ardından Pesce'yı bıçaklayıp boğarak öldürdü.[4][42] Arkadaşı Luchessa da onunla aynı kaderi paylaştı. Kemper daha sonra, Pesce'yi kelepçelerken "elinin tersiyle kadının göğüslerinden birine değdiğini ve bunun kendisini utandırdığını" itiraf etti; ayrıca, göğsüne şöylece dokunduktan sonra "Hop, kusura bakmayın ya da buna benzer bir şey" söylediğini de ekledi oysa birkaç dakika sonra kadını öldürecekti.[37] Ayrıca, kurbanlarını özellikle seçtiğini, çünkü onların "daha orta-üst sınıfa mensup, o pasaklı, dağınık, kirli, pis kokulu hippilerden çok daha iyi bir sınıfa ait insanlar" gibi göründüklerini de belirtti.[46]
Kemper iki kadının da cesedini bagaja koyup dairesine döndü. Yoldayken bir polis memuru tarafından arka lambasının kırık olması sebebiyle durduruldu ancak memur araçtaki cesetleri fark etmedi.[42] Kemper'ın oda arkadaşı evde değildi ve o da cesetleri dairesine götürdü. Onları parçalara ayırmadan önce fotoğraflarını çekti ve çıplak cesetleriyle cinsel ilişkiye girdi. Ceset parçalarını plastik torbalara koyduktan sonra onları Loma Prieta Dağı'nın yakınlarına bıraktı.[42][45] Pesce ve Luchessa'nın kesik başlarını bir yarığa atmadan önce onlarla oral seks (irrumatio) yaptı.[4] O yılın Ağustos ayında Pesce'nin kafatası Loma Priet Dağı'nda bulundu. Yürütülen kapsamlı araştırmalara rağmen ne Pesce'nin kalıntılarının geri kalanına ne de Luchessa'ya dair bir ize rastlandı.[45]
_in_1972_Anna_Heads_High_School_yearbook.png)
Aiko Koo
[değiştir | kaynağı değiştir]14 Eylül 1972 akşamında Kemper, otobüsü kaçırdıktan sonra bir dans dersine yetişmek için otostop çekmeye karar veren 15 yaşındaki Kore dansı öğrencisi Aiko Koo'yu arabasına aldı.[47] Tekrar uzak bir bölgeye sürdü ve burada Koo'ya silah çekmeye çalışırken yanlışıkla kendini arabasının dışına kilitledi ancak silah araçta olmasına rağmen Koo onu tekrar içeri aldı. Arabanın içine girdiğinde kızı bayıltana kadar boğdu, tecavüz etti ve öldürdü.[33]
Kemper, Koo'nun cesedini sarıp aracının bagajına yerleştirdi ve birkaç içki içmek için yakınlardaki bir bara gitti, ardından dairesine döndü. Daha sonraki itiraflarında, bardan çıktıktan sonra aracının bagajını açıp "avını bir balıkçı gibi hayranlıkla" izlediğini söylemiştir.[34][48] Dairesine döndükten sonra cesetle cinsel ilişkiye girdi, ardından parçalara ayırdı ve ondan, önceki iki kurbanda yaptığı gibi kurtuldu.[33][49] Koo'nun annesi kızının kaybolduğunu polislere bildirdi ve bir haber alabilmek için yüzlerce ilan dağıttı ancak kızının yerine veya durumuna dair herhangi bir yanıt alamadı.[45]
Cindy Schall
[değiştir | kaynağı değiştir]_in_1973_in_the_Adolfo_Camarillo_High_School_yearbook.png)
7 Ocak 1973'te annesinin yanına geri dönmekte olan Kemper, Cabrillo Koleji kampüsü civarında sürerken 18 yaşındaki kız öğrenci Cynthia Anne "Cindy" Schall'ı arabasına aldı. Ormanlık bir alana doğru sürdü ve kadını .22 kalibrelik bir tabancayla vurarak öldürdü. Ardından cesedini arabasının garajına koyup annesinin evine sürdü ve onu gece boyunca odasındaki bir dolapta sakladı. Annesi ertesi sabah işe gittikten sonra Schall'ın cesediyle cinsel ilişkiye girdi ve vücudundan mermiyi çıkardıktan sonra annesinin küvetinde kafasını kesip bedenini parçalara ayırdı.[50][51]
Kemper, Schall'ın kesik başını birkaç gün sakladı, düzenli olarak onunla irrumatio yaptı[50] ve ardından yüzü annesinin yatak odasına bakacak şekilde onu bahçeye gömdü. Tutuklanmasının ardından, annesinin "her zaman insanların kendisine hayran hayran bakmasını istediği" için bunu yaptığını söyledi.[50][52] Schall'ın bedeninden kalanları bir uçurumdan aşağı atarak kurtuldu.[49][51] Sonraki birkaç hafta içinde Schall'ın kafası ve sağ eli hariç tüm kalıntıları bulundu. Bir patolog, Schall'ın elektrikli testereyle parçalara ayrıldığını tespit etti.[45]
Rosalind Thorpe ve Alice Liu
[değiştir | kaynağı değiştir]
5 Şubat 1973'te annesiyle yaptığı hararetli bir tartışmanın ardından Kemper, olası kurbanlarını aramak için evden çıktı.[51] Santa Cruz civarındaki otostopçuları hedef alan bir seri katilin olduğu şüphesinin artması nedeniyle öğrencilere yalnızca üzerinde üniversite çıkartmalarının olduğu araçlara binmeleri tavsiye edildi. Annesi UC Santa Cruz'da (UCSC) çalıştığı için Kemper bir tane çıkartma alabildi.[22] UCSC kampüsünde 23 yaşındaki Rosalind Heather Thorpe ve 20 yaşındaki Alice Helen "Allison" Liu ile karşılaştı. Kemper, Thorpe ile ilk kez bir konferansa katıldıktan sonra binadan çıkarken karşılaştığını söyledi. Kemper'ın da kendisi gibi bir öğrenci olduğunu zanneden Thorpe ön koltuğa oturdu ve sürüş esnasında onunla dostane bir şekilde sohbet etmeye koyuldu. Kısa bir süre sonra "küçük Çinli kız" olarak tarif ettiği Liu'nun "otostop çektiğini" gördü.[53] Kemper aracını durdurdu ve Liu arka koltuğa geçti.[45]
Kısa bir süre sonra Kemper yavaşladı ve ardından Thorpe'un kafasına .22 kalibrelik bir tabancayla ateş etti; sonra da arka koltukta korkudan sinmiş halde duran Liu'ya doğru döndü. İlk iki kurşunu, dehşete kapılan kızı ıskaladı ancak üçüncüsü onu şakağından vurdu. Ardından cesetlerini battaniyeye sardı.[51]
Kemper, kurbanlarının cesetlerini yine annesinin evine getirdi ancak bu sefer kafalarını arabadayken kesti ve başsız cesetlerle cinsel ilişkiye girmek için onları annesinin evine taşıdı. Ardından iz bırakmamak için mermileri çıkardı, cesetleri parçalara ayırdı ve ertesi sabah onlardan kurtuldu.[51] Bir hafta sonra Eden Canyon'dan çıkarılan kimi kalıntıların daha fazlasına Mart ayında Route 1'da rastlandı.[54]
Bir röportajında kendisine neden kurbanlarının başlarını kopardığı sorulduğunda şu cevabı vermiştir: "Kafa üzerine kurduğum o fanteziler biraz da birer ganimet gibiydi. Bilirsin, her şey kafadadır: beyin, gözler, ağız... İnsan dediğin odur. Çocukken bana kafa kesilirse bedenin öleceği söylenmişti. Kafa kesildikten sonra bedenin hiçbir anlamı kalmaz... Ama bu tam olarak doğru değil; kafa olmadan da kızın bedeninde geriye kalan çok şey var."[50]
Son cinayetleri ve tutuklanması
[değiştir | kaynağı değiştir]20 Nisan 1973'te, Kemper, bir partiden dönen annesi Clarnell Strandberg tarafından uyandırıldı. Yatağında kitap okuduğu esnada Kemper'ın odasına girdiği fark eden Strandberg ona "zannedersem tüm gece oturup konuşmayı isteyeceksin" dedi. Kemper, "Hayır, iyi geceler." diye yanıtladı.[55] Uykuya dalmasını bekledi ve ardından gizlice odasına sızarak annesini bir çatal ağızlı çekiçle dövdü ve boğazını bir cep çakısıyla kesti. 1984'te verdiği bir röportajında belirttiği üzere annesinin kafasını kesip "cesedini aşağıladı".[21][56] Kemper, onun kafasını bir rafa koyup bir saat kadar ona bağırdığını, dart attığını ve sonunda "yüzünü darmadağın ettiğini" söyledi.[21][56] Ayrıca dilini ve gırtlağını kesip çöp öğütücüsüne attı. Ancak öğütücü, sert ses tellerini parçalayamadı ve onu lavaboya geri fırlattı. Kemper daha sonra, "bunca yıl bana söylenip bağırıp çağırdığı düşünüldüğünde, bu pek uygun gibi görünüyordu" dedi.[57]
Kemper annesinin cesedini bir dolaba sakladı ve yakınlardaki bir bara içmeye gitti.[58] Dönüşünde annesinin en yakın arkadaşı 59 yaşındaki Sara Taylor "Sally" Hallet'ı akşam yemeği yiyip film seyretmek için eve davet etti.[59] Hallet eve geldiğinde Kemper onu boğdu.[52] Ardından Hallett'ın cesedini bir dolaba sakladı, herhangi bir kargaşa emaresini gizledi ve polis için bir not bıraktı. Notta şunlar yazıyordu:
Cumartesi sabahı saat 5:15 civarı. Annemin artık bu "katil Kasap"ın elinde daha fazla acı çekmesine gerek yok. Hızlı oldu, uykudaydı, tam da arzu ettiğim şekilde. Ne dağınık ne de yarım yamalaktı beyler. Sadece "kısıtlı zaman" meselesi. Yapmam gereken işler var!!![60]
Kemper ardından olay yerini terk etti. Durmaksızın Pueblo, Colorado'ya sürdü ve 1.600 km'yi aşkın yolculuğunda uyanık kalmak için kafein hapları aldı. Arabasında üç silah ve yüzlerce mühimmat vardı ve aktif bir insan avının hedefi olduğuna inanıyordu.[58] Pueblo'ya vardığında radyoda annesinin ve arkadaşının cinayetiyle ilgili herhangi bir haber duyamayınca bir telefon kulübesi bulup polisi aradı. Annesi ve arkadaşını öldürdüğünü itiraf etti ancak polis bu ihbarı ciddiye almadı ve kendisine daha sonra tekrardan aramasını söyledi.[59] Birkaç saat sonra yine aradı ve tanıdığı bir polis memuruyla görüşmek istediğini söyledi. Bu polis memuruna annesi ve arkadaşını öldürdüğünü itiraf etti ve ardından polisin gelip kendisini gözaltına almasını bekledi. Yakalanmasının üzerine Kemper, o altı öğrenciyi öldürdüğünü de itiraf etti.[54]
Daha sonra bir röportajında Kemper'a neden kendisini ihbar ettiği sorulduğunda şöyle yanıtladı: "Asıl amaç ortadan kaybolmuştu... herhangi bir fiziksel veya gerçek veya duygusal bir amaca hizmet etmiyordu. Sadece hakiki bir zaman kaybıydı... Duygusal olarak buna daha fazla katlanamadım. Sonlara doğru, bütün lanet şeyin ne kadar boşuna olduğunu hissetmeye başladım ve neredeyse tükenmiş, yıkılmanın eşiğindeyken, kahrolsun deyip her şeyden vazgeçtim."[61]
Duruşma
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kemper, 7 Mayıs 1973 tarihinde sekiz ayrı birinci derece cinayetten sorumlu tutuldu.[62] Kendisine Santa Cruz County Baş Kamu Savunucusu Avukat Jim Jackson atandı. Kemper'ın açık ve ayrıntılı itirafları sebebiyle avukatının tek seçeneği, müvekkilinin akli dengesinin yerinde olmaması sebebiyle suçsuz olduğunu savunmaktı. Kemper tutukluluğu süresince iki kez intihar teşebbüsünde bulundu. Yargılanmasına 23 Ekim 1973'te devam edildi.[62]
Mahkeme tarafından atanan üç psikiyatrist Kemper'ın kusur algısının yerinde olduğunu tespit etti. Psikiyatristlerden Dr. Joel Fort, Kemper'ın çocuk sabıka kayıtlarını ve bir dönem kendisine konulan "psikotik" teşhisini araştırdı. Fort ayrıca doğruluk serumunun etkisindeki Kemper'la görüştü ve mahkemeye, onun yamyamlık yaptığını; kurbanlarının bacaklarından et kesip bunları bir güveçte pişirerek yediğini aktardı.[43][62] Yine de Fort, Kemper'ın her bir vakada tamamen bilincinin yerinde olduğunu saptadı ve Kemper'ın bir katil olarak damgalanmanın getireceği kötü şöhretten keyif aldığını ifade etti.[62] Daha sonra Kemper, yamyamlık iddiasını geri çekmiştir.[63]
Kaliforniya, M'Naghten standartını uyguladı.[64] Kemper, yaptıklarının yanlış olduğunun bilincindeymiş gibi görülüyordu ve taammüden kast gösterdiğine dair işaretler vardı.[62]
1 Kasım'da Kemper mahkemeye çıktı. Kurbanları öldürdüğünü çünkü onları "kendime ait, birer mülk gibi" istediğini ifade etti[1] ve eylemlerinin ancak anormal bir zihne sahip biri tarafından gerçekleştirilebileceği gerekçesiyle jüriyi akıl sağlığının yerinde olmadığına ikna etmeye çalıştı. Vücudunda iki varlığın yaşadığını ve ne zaman ki katil kişilik devreye girse "bir nevi bayılma" geçirdiğini ifade etti.[63]
8 Kasım 1973'te, sekiz kadın ve sekiz erkekten oluşan bir jüri beş saat boyunca müzakere etti ve Kemper'ın aklı dengesinin yerinde ve tüm eylemlerinden ötürü suçlu olduğunu beyan etti.[24][63] "Ölümüne işkence" çektirilerek idam edilmesini talep etti.[65] Ancak Kaliforniya Yüksek Mahkemesi'nin idam cezasına getirdiği moratoryum sebebiyle kendisine bunun yerine her bir suçlama için yedi yıldan müebbete kadar hapis cezası verildi ve bu cezalar aynı anda çektirilmek üzere Vacaville'deki Kaliforniya Tıp Merkezi'ne gönderildi.[63]
Psikolojisi
[değiştir | kaynağı değiştir]1973 yılında Kaliforniya Tıp Merkezi'ne konulduktan kısa bir süre sonra Kemper, psikiyatristler tarafından yeniden değerlendirildi. Kendisine yeniden antisosyal, narsistik ve şizotipal kişilik bozuklukları teşhisleri konuldu.[66]
Mahkumiyeti
[değiştir | kaynağı değiştir]Kemper, Kaliforniya Tıp Merkezi'nde Herbert Mullin ve Charles Manson gibi diğer azılı suçlularla aynı hapishane bloğunda tutuluyordu. Kemper, kendisiyle aynı bölgede ve aynı zamanda cinayetlerini işleyen Mullin'i özellikle küçümsüyordu. Mullin için "katıksız bir soğukkanlı seri katil... gördüğü herkesi sebepsiz yere öldüren biri" dedi. Kemper kendisinden yaklaşık 30 cm kısa olan 1,75 m boyundaki Mullin'i manipüle etti ve cüssesinden faydalanarak onu korkuttu. Kemper'in belirttiğine göre "[Mullin] biri televizyon seyretmeye çalışırken şarkı söyleme ve rahatsızlık verme alışkanlığına sahipti ve ben de onu susturmak için üzerine su atardım. Sonra uslu bir çocuk olduğunda ona yer fıstığı verirdim. Herbie fıstıklarına bayılıyordu. Bu işe yaradı çünkü çok geçmeden şarkı söylemek için izin istedi. Buna davranış değişikliği tedavisi denir."[61]
Kemper, cezaevindeki diğer mahkumlarla beraber kalıyor ve örnek bir mahkum olarak görülüyor. Diğer mahkumların psikiyatristlerle olan randevularını ayarlamakla görevliydi ve seramik bardak yapımında usta bir zanaatkardı.[63] Aynı zamanda görme engellilere yönelik materyal hazırlayan bir hayır programı için birçok kitap seslendirdi; 1987 tarihli bir Los Angeles Times makalesinin belirttiğine göre kendisi bir cezaevi programının kordinatörüydü ve kendi emeğiyle hazırladığı tamamlanmış 5.000 saati aşkın yüzlerce sesli kitap kaydı vardır.[67] Kemper, geçirdiği bir felç sonrası tıbben engelli sayılmasının ardından 2015 yılı itibarıyla bu görevlerden emekliye ayrıldı. İlk kural ihlali raporunu 2016 yılında idrar örneği vermeyi reddettiği için almıştır.[68]
Mahkumiyeti boyunca Kemper ile bir dizi röportaj yapıldı. Bunlar arasında 1982 yapımı The Killing of America ve 1984 yapımı Murder: No Apparent Motive belgeselleri yer alır. Röportajları, bir seri katilin zihin yapısını anlamaya yardımcı oldu. FBI profil uzmanı John E. Douglas, Kemper'ı röportaj yaptığı mahkumlar arasındaki "en zekisi" olarak gösterdi[69][70] ve onun "azılı bir suçlu için nadir görülen bir içgörü" yeteneğine sahip olduğunu söyledi. Ayrıca şahsen Kemper'ı sevdiğini ve onun "arkadaş canlısı, açık sözlü, hassas ve iyi bir mizah anlayışına" sahip biri olduğunu da sözlerine ekledi.[71] Ancak Kemper'ın Robert Ressler ile girdiği diyalog FBI'ın seri katillerle yaptığı röportajların usulünü değiştirdi. Ann Burgess'in anlattığına göre Kemper, Ressler ile olan röportajların birinin sonunda kendisine şunu söylemiş: "Gardiyan geri gelmeyecek. Vardiya değişimi sırasındalar. 30 dakika boyunca burada olmayacak. O süre içerisinde kafanı kırıp masaya bırakabilirim. Ve hapishane de benim olur. Bir FBI ajanını öldürmüş olurum." Gardiyanın gelmesinin ardından Kemper bunun bir şaka olduğunu söyledi. Yine de FBI ajanlarının artık röportajları tek başına değil ancak ikili gruplar halinde yapmaları gerekti.[72]
Kemper, suçlarının doğası hakkında açık sözlü davrandı ve kendisi gibi olanları cinayet işlemekten alıkoymak amacıyla röportaj verdiğini belirtti. Murder: No Apparent Motive belgeselinin sonunda şöyle dedi: "Birileri bu programı izliyor ve henüz eyleme girişmemiş, insan öldürmemiş ama bunu istiyor, içten içe kuduruyor ve bu duyguyla mücadele ediyor veya her şeyin kontrolü altında olduğuna emin. Bu konu hakkında birileriyle konuşmalılar. Birine, suç olmayan bir şey hakkında oturup konuşacak kadar güvenin; bu şekilde düşünmek suç değildir. Cinayet işlemek sadece bir suç değil, aynı zamanda korkunç bir şey. Ne zaman seni terk edeceği bilinmez ve bir kez başladı mı kolaylıkla durdurulamaz."[73] Ayrıca Fransız yazar Stéphane Bourgoin ile 1991 yılında röportaj verdi.[74]
Kemper ilk şartlı tahliye duruşmasına 1979'da çıktı. O yıl reddedildi ve sonrasında 1980, 1981 ve 1982 yıllarında da reddedildi. 1985 yılında duruşma hakkından feragat etti.[75][76] 1988 yılındaki şartlı tahliye duruşmasında ret aldı ve şöyle söyledi: "Topluluk hiçbir şekilde bana hazır değil. Bunun için onları suçlayamam."[77] 1991 ve 1994'teki duruşmalarında da sonuç değişmedi.[78][79][80][81] 2002'deki duruşma haklarından da vazgeçti. 2007 yılındaki duruşmadan da ret aldı ve Savcı Ariadne Symons "İşlediği suçların sarsıcı boyutu göz önüne alındığında, onun ne kadar örnek bir mahkum olduğu bizim için hiçbir anlam taşımıyor" dedi.[82] 2012 yılındaki şartlı tahliye duruşması hakkından feragat etti. 2017 yılında yeniden reddedilen Kemper,[83] 2024 yılındaki duruşmaya katılmadı ve reddedildi.[84] Bir sonraki tahliye duruşması hakkı 2031'de.[85] 2024 yılındaki tahliye duruşmasının ardından Kemper'ın tekerlekli sandalyeye bağlı olduğu ve diyabet ile koroner arter hastalığından muzdarip olduğu rapor edildi. Nisan 2024'te yapılmış bir psikiyatrik değerlendirmede, tekrar suç işleme açısından "yüksek riskli" olarak sınıflandırıldı.[86]
Popüler kültürde
[değiştir | kaynağı değiştir]Kemper'ın yanı sıra Ted Bundy, Gary M. Heidnik, Jerry Brudos ve Ed Gein gibi seri katiller, Thomas Harris'in 1988 tarihli Kuzuların Sessizliği romanındaki Buffalo Bill karakterine ilham kaynağı olmuştur.[87][88] Aynı Kemper gibi Buffalo Bill de ergenken büyük ebeveynlerini vurarak öldürmüştü.[89] Dean Koontz, 1995 tarihli Intensity romanının kötü karakteri Edgler Vess'i Kemper'dan esinlenerek yarattığını belirtmiştir.[90]
2000 yapımı Amerikan Sapığı filmindeki Patrick Bateman, Kemper'a ait şu sözü yanlışıkla Gein'a atfeder: "Ed Gein'in kadınlar hakkında ne söylediğini bilir misin? Der ki 'Sokakta yürüyen güzel bir kız gördüğümde iki şey düşünürüm. Bir yanım onu dışarı çıkarmak, onunla konuşmak, ona karşı nazik ve tatlı olmak ve ona iyi davranmak ister... [bir yanım da şunu merak eder] kafasının bir çubuğun üzerinde nasıl görüneceğini'."[91]
Kemper'ın cinayetlerine dayanan bir video filmi olan Kemper: The CoEd Killer 2008 yılında çıktı.[92] 2012 yılında Fransız yazar Marc Dugain, Kemper'ı konu edinen Avenue des géants adlı bir roman yayımladı.[93] 2017 yapımı Netflix dizisi Mindhunter'ın ilk sezonunun üç bölümünde (2., 3. ve 10. bölümleri) ve ikinci sezonun 5. bölümünde Kemper'ı 1,96 m boyundaki aktör Cameron Britton canlandırdı. 2025 yılında Chad Ferrin, "gerçek olaylara dayandığını" belirttiği Ed Kemper filminin yönetmenliğini yaptı ve senaryosunu Stephen Johnston ile birlikte yazdı.[94] Kemper'ı Lew Temple canladırdı.
Kemper hakkında çok sayıda kitap yazıldı. bunlardan bazıları: Edmund Kemper: The True Story of the Co-Ed Killer ve The Co‑Ed Killer: A Study of the Murders, Mutilations, and Matricide of Edmund Kemper III. Kemper'ın röportajlarından alıntılar birçok şarkıda kullanıldı: "Love // Hate" - Dystopia, "Abomination Unseen" - Devourment, "Necrose Evangelicum" - Brighter Death Now, "Forever" - The Berzerker, "Severed Head" - Suicide Commando, "New Flesh" - Pitchshifter ve "Crave" - Optimum Wound Profile. Yine birçok şarkıda kendisinden bahsedilmektedir: "Edmund Kemper Had a Horrible Temper" - Macabre, "Fortress" - System of a Down, "Temper Temper Mr. Kemper" - The Celibate Rifles, "Murder" - Seabound, "Killfornia (Ed Kemper)" - Church of Misery, "Edmund Temper" - Amigo the Devil and "Edmund Kemper" - SKYND. Avusturyalı death metal grubu Monument of Misanthropy'nin Vile Postmortem Irrumatio isimli müzik albümü, Ed Kemper'ı konu alan bir konsept albümdür.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Edmund Kemper III, the hulking former construction worker serving a life sentence". United Press International. 3 Haziran 1985. 2 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ "Santa Cruz serial killer Ed Kemper denied parole again". 5 Nisan 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ McComb, Virginia Mary; Kemper, Willis M. (1999). Genealogy of the Kemper Family in the United States. G.K. Hazlett & Company, Printers. s. 126.
- ^ a b c d e f Ramsland, Katherine. "Time Bomb". Crime Library. 15 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Ancestry of Edmund Emil Kemper III". William Addams Reitwiesner Genealogical Services. 17 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ a b c Brottman, Mikita (2002). Car Crash Culture. Basingstoke, England: Palgrave Macmillan. ss. 106-107. ISBN 0-312-24038-4.
- ^ Pitt, Ingrid (2003). Murder, Torture & Depravity. London, England: Batsford. s. 67. ISBN 978-0-7134-8676-6.
- ^ a b c Vronsky 2004, s. 259
- ^ a b c Ramsland, Katherine. "Creating a Killer". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Tavor, Ricardo. "Parole denied for Santa Cruz County serial killer". KSBW. 9 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Eylül 2025.
- ^ Lawson 2002, s. 141
- ^ Cheney 1976, s. 8
- ^ Sias, James (2016). The Meaning of Evil. London, England: Palgrave Macmillan. s. 31. ISBN 978-1-137-56822-9.
- ^ a b c "Edmund Kemper: The Co-Ed Killer". Crime & Investigation Network. 30 Haziran 2017. 19 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Gavin, Helen (2013). Criminological and Forensic Psychology. Thousand Oaks, California: Sage Publications Ltd. s. 120. ISBN 978-1848607019.
- ^ a b Ascoine, Frank; Lockwood, Randall (1998). Cruelty to Animals and Interpersonal Violence: Readings in Research and Application. West Lafayette, Indiana: Purdue University Press. s. 239. ISBN 978-1-55753-106-3.
- ^ Martingale 1995, s. 104
- ^ Lawson 2002, ss. 129–131, 136
- ^ Coad, Jim. "Edmund Kemper: A Killer With Severe Mommy Issues". Thought.is. The Thought & Expression Company. 19 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Mayıs 2025.
- ^ Vronsky 2004, s. 258
- ^ a b c d e f g von Beroldingen, Marj (March 1974). ""I Was the Hunter and They Were the Victims": Interview with Edmund Kemper". Front Page Detective4 Ekim 2019 – Truecrime.net vasıtasıyla.
- ^ a b c Larson, Amy (11 Ekim 2011). "Santa Cruz Serial Killer Spotlighted In TV Documentary". KSBW. 9 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Lawson 2002, ss. 129–131, 136, 139, 141, 144, 278
- ^ a b c d "Edmund Kemper Biography". Biography. A&E Television Networks. 27 Nisan 2017. 14 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Cheney 1976, s. 17
- ^ a b Frasier, David K. (2007). Murder Cases of the Twentieth Century: Biographies of 280 Convicted or Accused Killers. Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-0-7864-3031-4.
- ^ Lunde, Donald T. (1976). Murder and Madness. San Francisco, California: San Francisco Book Co. ISBN 0-913374-33-4.
- ^ a b c d Ramsland, Katherine. "Incomprehensible". Crime Library. 15 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d e f Vronsky 2004, s. 260
- ^ Russell, Sue (2002). Lethal Intent. New York City: Pinnacle. s. 511. ISBN 978-0-7860-1518-4.
- ^ Cheney 1976, s. 32
- ^ a b c d e f Ramsland, Katherine. "The Beginning". Crime Library. 15 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c Ramsland, Katherine. "Psychiatric Follow-up". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Vronsky 2004, s. 263
- ^ "Ed Kemper Interview 1984 (1/2)". YouTube. 12m 17s. 25 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Cheney 1976, ss. 37–38
- ^ a b c Vronsky 2004, s. 261
- ^ Staff writer(s) (5 Mayıs 1973). "Kemper's Young Fiancé in Shock". Greeley Daily Tribune. s. 12. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Clarke, Phil; Briggs, Tom; Briggs, Kate (2011). Extreme Evil: Taking Crime to the Next Level. London, England: Canary Press. ISBN 978-0-7088-6695-5.
- ^ Strand, 2012 p. 65
- ^ Martingale 1995, s. 108
- ^ a b c d Ramsland, Katherine. "The First Murder". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Schechter 2003, s. 34
- ^ Gerritsen, Tess (2001). The Surgeon
. New York: Ballantine. s. 185. ISBN 978-0-7394-2041-6.
- ^ a b c d e f Stephens, Hugh (August 1973). "I'll Show You Where I Buried the Pieces of Their Bodies". Inside Detective. 51 (8)4 Ekim 2019 – Truecrime.net vasıtasıyla.
- ^ Strand 2012, p. 63
- ^ Graham Scott, Gini (1 Ocak 2007). American Murder. Greenwood Publishing Group. s. 1. ISBN 978-0-313-02476-4.
- ^ Strand 2012, p. 70
- ^ a b Newton, Michael (1 Ocak 2006). The Encyclopedia of Serial Killers. New York City: Infobase Publishing. s. 144. ISBN 978-0-8160-6987-3.
- ^ a b c d Vronsky 2004, s. 264
- ^ a b c d e Ramsland, Katherine. "More Victims". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Ramsland, Katherine. "Revenge". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Wilson, Colin (1999). "Murder in Mind (56)". Murder in Mind. Londra: Marshall Cavendish Partworks Limited. s. 26.
- ^ a b Douglas & Olshaker 1995, s. 152
- ^ "Ed Kemper Interview 1984 (2/2)". YouTube. 4m 55s. 17 Haziran 2011. 23 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ a b "Ed Kemper Interview 1984 (2/2)". YouTube. 5m 51s. 17 Haziran 2011. 23 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Douglas & Olshaker 1995, s. 153
- ^ a b Ramsland, Katherine. "The Call". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Calhoun, Bob (30 Ağustos 2016). "Yesterday's Crimes: Big Ed Kemper the Coed Butcher". SF Weekly. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Vronsky 2004, s. 265
- ^ a b Vronsky 2004, s. 266
- ^ a b c d e Ramsland, Katherine. "On Trial". Crime Library. 10 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c d e Ramsland, Katherine. "Kemper on the Stand". Crime Library. February 10, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "The M'Naghten Rule". FindLaw. 13 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Schechter 2003, s. 35
- ^ "Edmund Kemper Parole Consideration Hearing" (PDF). Edmund Kemper Stories. 25 Temmuz 2017. 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Temmuz 2022.
- ^ Hillinger, Charles (January 29, 1987). "Blind Couple See Only Good, Not the Guilt of the Helpers". Los Angeles Times. Erişim tarihi: October 4, 2019.
- ^ "Life Term Parole Consideration Hearing of Edmund Emil Kemper". State of California Board of Parole Hearings. July 25, 2017. 26 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: October 4, 2019 – Google Drive vasıtasıyla.
- ^ Ramsland, Katherine. "Prison Interviews". Crime Library. February 10, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Douglas, John E.; Olshaker, Mark (1997). Journey Into Darkness. Scribner. ss. 35–36. ISBN 978-0-684-83304-0. Erişim tarihi: October 4, 2019.
- ^ Ramsland, Katherine. "Assessment". Crime Library. February 10, 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Fuller, Abby (director) (July 1, 2024). Mastermind: To Think Like a Killer (docuseries) (İngilizce). United States: Hulu.
- ^ "Murder: No Apparent Motive". YouTube. October 5, 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: October 4, 2019.
- ^ Landau (July 8, 2016). "Ed Kemper Interview - 1991 (extended)". YouTube. November 10, 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: October 21, 2017.
- ^ "The State". Los Angeles Times. June 4, 1985. Erişim tarihi: October 21, 2017.
- ^ "'Ogre of Aptos' Parole Bid Rejected". Associated Press. June 4, 1985. October 15, 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: October 4, 2019.
- ^ Grubb, Kathleen (June 16, 1988). "Parole Board Rejects Killer's Request". Associated Press. October 1, 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: October 4, 2019.
- ^ Bergstrom, Mark (May 13, 1991). "Kemper: The 'murderous butcher'". Santa Cruz Sentinel. Erişim tarihi: October 3, 2019 – SCPL Local History vasıtasıyla.
- ^ "Serial killer Kemper denied parole". Santa Cruz Sentinel. September 14, 1997. Erişim tarihi: October 3, 2019 – SCPL Local History vasıtasıyla.
- ^ Beck, David L. (June 30, 2002). "Serial killer to stay put". San Jose Mercury News. Erişim tarihi: October 3, 2019 – SCPL Local History vasıtasıyla.
- ^ Schultz, Jason (June 28, 2002). "Kemper waives parole hearing". Santa Cruz Sentinel. Erişim tarihi: October 3, 2019 – SCPL Local History vasıtasıyla.
- ^ Squires, Jennifer (July 24, 2007). "Serial killer Kemper denied parole". East Bay Times. Erişim tarihi: October 3, 2019.
- ^ "Edmund Kemper's brother says family live in fear of his release from prison". The New Zealand Herald. December 14, 2017. Erişim tarihi: October 3, 2019.
- ^ "'Co-ed butcher' serial killer Edmund Kemper is denied parole again for murders of eight women". The Independent. July 13, 2024.
- ^ "Parole denied for Santa Cruz County serial killer". KSBW. July 9, 2024. Erişim tarihi: July 9, 2024.
- ^ Baine, Wallace (July 9, 2024). "Santa Cruz serial killer Ed Kemper denied parole again". Lookout Santa Cruz. Erişim tarihi: 23 July 2024.
- ^ Bruno, Anthony. "All About Hannibal Lecter - Facts and Fiction". Crime Library. 11 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Bowman, David (8 Temmuz 1999). "Profiler". Salon. 28 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Serial Killers in Movies". Listal. 17 Ağustos 2010. 1 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2019.
- ^ Gillespie, Nick; Snell, Lisa (November 1996). "Contemplating Evil: An Interview with Dean Koontz". Reason4 Ekim 2019.
- ^ Schram, Jamie (10 Şubat 2016). "Serial killer quoted in 'American Psycho' doesn't want to leave jail". The New York Post. Erişim tarihi: 13 Ekim 2022.
- ^ Foy, Scott (7 Eylül 2008). "Lionsgate Giving Thanks For Ed Kemper". Dread Central. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2012.
- ^ Ferniot, Christine (25 Nisan 2012). "Marc Dugain dans la tete de l'assassin". L'Express (Fransızca)4 Ekim 2019.
- ^ "'Ed Kemper' Director Chad Ferrin Talks Telling the Story of a Terrifying Serial Killer". 8 Nisan 2025. 8 Nisan 2025 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Cheney, Margaret (1976), The Co-ed Killer, Walker, ISBN 0-8027-0514-6
- Douglas, John E.; Olshaker, Mark (1995), Mindhunter, Scribner, ISBN 0-671-52890-4
- Lawson, Christine Ann (2002), Understanding the Borderline Mother: Helping Her Children Transcend the Intense, Unpredictable, and Volatile Relationship, Rowman & Littlefield, ISBN 0-7657-0331-9
- Lloyd, Georgina (1986), One was Not Enough, Bantam, ISBN 0-553-17605-6
- Martingale, Moira (1995), Cannibal Killers: The History of Impossible Murderers, Macmillan, ISBN 978-0-312-95604-2
- Ressler, Robert (1992), Whoever Fights Monsters: My Twenty Years Tracking Serial Killers for the FBI, Macmillan, ISBN 978-0-312-30468-3
- Schechter, Harold (2003), The Serial Killer Files: The Who, What, Where, How, and Why of the World's Most Terrifying Murderers, Random House Publishing, ISBN 0-345-46566-0
- Strand, Ginger (2012), Killer on the Road: Violence and the American Interstate, University of Texas Press, ISBN 978-0-292-72637-6
- Vronsky, Peter (2004), Serial Killers: The Method and Madness of Monsters, Penguin, ISBN 0-425-19640-2
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Wikimedia Commons'ta Edmund Kemper ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur
