Biwa

Biwa

Biwa (Japonca: 琵琶), bir tür geleneksel Japon müzik aleti. Kısa boyunlu bir lavtadır.

Biwa, genellikle hikâye anlatımında kullanılır. Şintoizm'de müzik tanrıçası Benzaiten genellikle bu enstrüman ile tasvir edilir.

Biwa çalan Benzaiten, 1832, tahta baskı (surimono)

Genellikle 60 ila 106 santimetre uzunluğunda, 1-2 kg ağırlığındadır. Ahşaptan (genellikle dut ağacından) yapılmış, su damlası şeklinde bir gövdesi ve kısa bir sapı vardır. Dört ya da beş tellidir. Telleri eskiden ipekten üretilirken günümüzde naylondan üretilmektedir.[1] Batı telli çalgılarından farklı olarak, biwa'nın telleri farklı perdelere ayarlanmıştır. Japonya'da biwa genellikle parmaklar yerine bachi denilen büyük bir mızrap ile çalınır.

mızraplar (batchi)

Bachi ile vurulduğunda, biwa derinden yankılanan bir ses üretir. Bu ses, genellikle dramatik ve melankolik olarak tanımlanır. Biwa ile genellikle yavaş ve meditatif müzikler çalınır. Bu müzik, bir hikaye anlatımına eşlik eder. Genellikle her notanın ağırlığını vurgulayan duraklamalar içerir ve bu sayede eşlik ettiği hikayenin duygusal derinliğini aktarımını yardımcı olur.

Plectra for the chikuzen-biwa (left) and satsuma-biwa

Tarihçesi

Biwa, ilk olarak Çin'de popülerlik kazanmış ve daha sonra Doğu Asya'ya yayılarak Nara dönemi (710-794) civarında Japonya'ya ulaşmıştır. Japon saray müziği olan gagakuda yer verilen bir enstrümandır. Biwa, en çok, Kamakura döneminden (1185-1333) kalma trajik bir eser olan Heike Destanı'nı okurken kullanılır.

Önceki yüzyıllarda, biwa çalgıcıları kör keşişlerdi (琵琶法師, biwa hōshi). Kutsal metinleri okurken biwa'yı müzik eşliği olarak kullanırlardı. Orta Çağ döneminde Japonya'nın sözlü anlatı geleneklerini canlı tutmada kör keşişler önemli rol oynadılar. Kamakura döneminde bu performans tarzı kesin bir format kazandı.

Edo dönemine gelindiğinde, biwa'nın yeni varyasyonları ortaya çıktı: Samuray sınıfıyla ilişkilendirilen satsuma-biwa ve Fukuoka'da popülerleşen chikuzen-biwa gibi. Bu bölgesel varyasyonlar, biwa geleneğine farklı çalma stilleri ve işlevler ekledi. Örneğin, Satsuma-biwa, samuray kültürüyle olan bağlantısını yansıtan güçlü ve agresif bir ses üretir ve asker öykülerini anlatımına eşlik etmede kullanılır; chikuzen-biwa ise daha narin ve lirik tonuyla bilinir ve genellikle kadın müzisyenler tarafından çalınır.

Dış bağlantılar

• Introduction to the Hei-kyoku
• Picture of Biwa school about 190018 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.