İznik İtikadı

İznik Hristiyanlığı veya İznik İnanç Bildirgesi (/ˈnaɪsiːn/; Grekçe: Σύμβολον τῆς Νικαίας, romanize: Sýmvolon tis Nikéas) İznik'in veya ana akım Hristiyanlığın ve ona bağlı olan Hristiyan mezheplerinin tanımlayıcı inanç ifadesidir.^[1]^[2] Orijinal İznik İnancı ilk olarak 325'te Birinci İznik Konsili'nde kabul edildi. 381'de Birinci Konstantinopolis Konsili'nde değiştirildi. Değiştirilen forma, belirsizliği gidermek için İznik İnancı veya İznik-Konstantinopolis İnancı^[3] olarak da atıfta bulunulur.

İznik İnancı, Ortodoks ve Katolik^[4]^[5] Kiliselerinde önemli görevler üstlenenlerden istenen inanç beyanının bir parçasıdır. İznik Hristiyanlığı İsa'yı ilahi ve “Baba'dan doğmuş” olarak kabul eder.^[6] Dördüncü yüzyıldan önce çeşitli çelişkili teolojik görüşler vardı ve bunlar sonunda İznik İnancını geliştiren ekümenik konsilleri teşvik etti ve dördüncü yüzyıldan bu yana çeşitli İznik dışı inançlar ortaya çıktığından ve yeniden gündeme geldiğinden, bunların hepsi İznik Hristiyanlığı mensupları tarafından sapkınlık^[7] olarak kabul edilmektedir.

Batı Hristiyanlığında İznik İnancı, daha az yaygın olan Havariler Amentüsü ile birlikte kullanılmaktadır.^[8]^[9]^[10] Müzikal ortamlarda, özellikle Latince söylendiğinde, bu inanca genellikle ilk kelimesi olan Latince: Credo ile atıfta bulunulur. Pazar günleri ve özel günlerde, Roma Ritinde Ayinden sonra bu iki vaaz biri okunur. Bizans Ayininde, İznik İnancı Kutsal Litürji de Anaphoradan (Efkaristiya Duası) hemen önce söylenir veya okunur ve ayrıca her gün günün son duası okunur.^[11]^[12]

Kaynakça

^ World Encyclopaedia of Interfaith Studies: World religions (İngilizce). Jnanada Prakashan. 2009. ISBN 978-81-7139-280-3. In the most common sense, "mainstream" refers to Nicene Christianity, or rather the traditions which continue to claim adherence to the Nicene Creed.
^ Seitz, Christopher R. (2001). Nicene Christianity: The Future for a New Ecumenism (İngilizce). Brazos Press. ISBN 978-1-84227-154-4. 14 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2022.
^ Cone, Steven D.; Rea, Robert F. (2019). A Global Church History: The Great Tradition through Cultures, Continents and Centuries (İngilizce). Bloomsbury Publishing. ss. lxxx. ISBN 978-0-567-67305-3.
^ "Profession of Faith". Vatican.va. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2020.
^ "Code of Canon Law - IntraText". Vatican.va. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2020.
^ Meister, Chad; Copan, Paul (2010). Routledge Companion to Philosophy of Religion (İngilizce). Oxon: Routledge. ISBN 978-1-134-18000-4.
^ "Nicene Creed". Encyclopædia Britannica. 13 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2013.
^ Jenner, Henry (1908). "Liturgical Use of Creeds". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). 4. New York: Robert Appleton Company.
^ "The Nicene Creed - Antiochian Orthodox Christian Archdiocese". Antiochian.org. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016.
^ "The Orthodox Faith – Volume I – Doctrine and Scripture – The Symbol of Faith – Nicene Creed". oca.org. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016.
^ [1] 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Archbishop Averky Liturgics – The Small Compline", Retrieved 14 Nisan 2013
^ [2] 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Archbishop Averky Liturgics – The Symbol of Faith", Retrieved 14 Nisan 2013

[1] World Encyclopaedia of Interfaith Studies: World religions (İngilizce). Jnanada Prakashan. 2009. ISBN 978-81-7139-280-3. In the most common sense, "mainstream" refers to Nicene Christianity, or rather the traditions which continue to claim adherence to the Nicene Creed.

[2] Seitz, Christopher R. (2001). Nicene Christianity: The Future for a New Ecumenism (İngilizce). Brazos Press. ISBN 978-1-84227-154-4. 14 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2022.

[3] Cone, Steven D.; Rea, Robert F. (2019). A Global Church History: The Great Tradition through Cultures, Continents and Centuries (İngilizce). Bloomsbury Publishing. ss. lxxx. ISBN 978-0-567-67305-3.

[4] "Profession of Faith". Vatican.va. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2020.

[5] "Code of Canon Law - IntraText". Vatican.va. 24 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2020.

[6] Meister, Chad; Copan, Paul (2010). Routledge Companion to Philosophy of Religion (İngilizce). Oxon: Routledge. ISBN 978-1-134-18000-4.

[Britannica-7] "Nicene Creed". Encyclopædia Britannica. 13 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Haziran 2013.

[8] Jenner, Henry (1908). "Liturgical Use of Creeds". Herbermann, Charles (Ed.). Katolik Ansiklopedi (İngilizce). 4. New York: Robert Appleton Company.

[9] "The Nicene Creed - Antiochian Orthodox Christian Archdiocese". Antiochian.org. 30 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016.

[10] "The Orthodox Faith – Volume I – Doctrine and Scripture – The Symbol of Faith – Nicene Creed". oca.org. 5 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2016.

[11] [1] 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Archbishop Averky Liturgics – The Small Compline", Retrieved 14 Nisan 2013

[12] [2] 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Archbishop Averky Liturgics – The Symbol of Faith", Retrieved 14 Nisan 2013

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]