Ubi sunt

Ubi Sunt, (Latince: aşağı yukarı "Nerede?" anlamına gelir.) "Ubi sunt qui ante nos fuerent?" (Bizden öncekiler neredeler?) sözünden alınmış, kalıplaşmış bir Latince terimdir.

Birçok Orta Çağ şiiri Ubi sunt ile başlar ve bu başlangıç şiirin havasını belirtir. Bazen "eski güzel günler" (good old days) tarzı bir nostalji motifi olarak algılansa da, ubi sunt aslında ölümlülük ve hayatın değişimleri üzerine olan öğretiyi simgeler.

Orta Çağ’ın vaaz ve edebiyatında kalıplaşmış biçimde tekrarlanan bu metafor, okuyucuya ya da dinleyiciye geçmişteki güç veya güzellik örnekleri üzerinden dünyevi olan her şeyin geçiciliğini hatırlatmayı ve insanın yazgısı olarak öte dünyayı düşünmesini sağlamayı amaçlar; fakat zaman zaman geçmişin nostaljik bir idealizasyonu ya da içinde bulunulan döneme yönelik bir eleştirel ağıtla da birleşir.

Benzer bir biçim, İslam geleneğinde de görülür. Hristiyan Orta Çağı’nda ise bu metafor, Yahudi-Hristiyan vanitas temasının bir varyantı olarak kabul edilir.