Renzo Piano
| Renzo Piano | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 14 Eylül 1937 Cenova, İtalya |
| Alanı | Mimar |
| Etkin yıllar | 1964 - halen |
| Ünlü yapıtları | Pompidou Merkezi, Paris |
| Ödüller | |
| Pritzker Mimarlık Ödülü 2008 Sonning Ödülü | |
Renzo Piano (d. 14 Eylül 1937, Cenova), İtalyan mimar.
Dünyanın farklı coğrafyalarında eserleri olan mimar, çok sayıda uluslararası ödüle değer görülmüştür. Mimaride, dekonstrüktivizm akımının temsilcilerindendir. Özellikle müze tasarımları ile tanınır.
Eserleri arasında Richard Rogers ile ortak tasarımı olan ve modern mimarinin en önemli eserlerinden biri kabul edilen Paris'teki Pompidou Merkezi, İstanbul'da yıkılan 4 numaralı antrepo binası yerine İstanbul Modern için inşa ettiği müze binası bulunur.
Yaşamı
[değiştir | kaynağı değiştir]
1937'de İtalya'nın Cenova kentinde doğdu. İnşaatçılık, müteahhitlik yapan bir ailenin oğludur. Ailesinin izinden giderek Politecnico di Milano’da öğrenim gördü. Üniversite eğitiminden sonra Londra’da çalıştığı sırada Fransız mimar Jean Prouvé’un mimarlık anlayışından etkinlendi.[1] Dekonstrüktivizm akımının temsilcilerinden biri oldu.[2]
Kariyerinin başında ABD'li tanınmış mimar Louis Kahn için çalıştı.[3] 1971'de Richard Rogers ile ortak oldu ve onunla birlikte Paris'te Centre Georges Pompidou projesini gerçekleştirdi. 1977’de tamamlanan yapı, Paris’in en önemli sanat merkezlerinden biri haline gelmiş ve şehrin mimari ikonlarından birisi kabul edilmiştir. [4]
Mimar 1981'de Renzo Piano Building Workshop (RPBW) firmasını kurdu. RPBW kurulduktan sonra 120’nin üzerinde proje gerçekleştirdi.[3] Tasarımlarını, kendi yarattığı desenler üzerine kurguladı. Müzelere büyük ilgi gösterdi ve dünyanın en ünlü müze tasarımcısı olarak tanındı.[4]
1990 FIFA Dünya Kupası için Bari'de yapılan San Nicola Stadı, Yeni Kaledonya’da bulunan Tjibaou Kültür Merkezi, Osaka Körfezi açıklarındaki Kansai Uluslararası Havalimanı Terminali, Roma'da 2002'de açılan Roma Müzik Parkı, Londra'da bulunan The Shard adlı gökdelen, iki cam kubbeli yeşil çatısı ile ünlü Kaliforniya Bilim Akademisi, New York'taki Whitney Amerikan Sanat Müzesi için 2015'te tasarladığı yeni bina ile 2007'de inşa edilen 52 katlı The New York Times Binası, Paris'in bir başka ikonik binası olan Pathe Vakfı binası en önemli eserlerindendir.
Aralarında RIBA Altın Madalyası (1989), Neutra Prize (1991), Praemium Imperiale (1995), Erasmus Ödülü (1995), Pritzker Mimarlık Ödülü'nün de (1998) bulunduğu çok sayıda uluslararası ödülün sahibidir.
30 Ağustos 2013 tarihinde İtalya Cumhurbaşkanı Giorgio Napolitano tarafından ömür boyu senatör atanmıştır.[5]
Eserleri
[değiştir | kaynağı değiştir]- Centre Georges Pompidou (Richard Rogers'la birlikte), Paris, Fransa - 1977
- Menil Koleksiyonu Müzesi, Houston, ABD - 1986
- S.Nicola Stadyumu, Bari, İtalya - 1990
- Columus Uluslararası Sergisi:Akvaryum ve Kongre Salonu, Cenova, İtalya - 1992
- Lingotta Kongre ve Konser Salonu, Torino, İtalya - 1994
- Kansai Uluslararası Havalimanı terminali, Osaka, Japonya - 1994
- Meridyen Oteli ve İş Merkezi, Lecco, İtalya - 1995
- Liman Yönetimi Genel Merkez Binası, Cenova, İtalya - 1995
- Debis Binası, Daimler Benz Genel Merkezi, Potsdamer Platz, Berlin, Almanya - 1997
- Parco della Musica Oditoryumu Salonları, Roma, İtalya - 2002
- Beyeler Vakfı Müzesi, Riehen, İsviçre - 1997
- High Müze Eklentisi, Atlanta, ABD
- Jean Marie Tjibau Kültür Merkezi, Nouméa, Yeni Kaledonya - 1998
- Hermes Evi, Tokyo, Japonya - 2001
- Padre Pio Hac Kilisesi, San Giovanni Rotondo, Foggio, İtalya - 2004
- Renzo Piano Building Workshop, Punta Nave
- Paul Klee Merkezi, Bern, İsviçre - 2001
- Kaliforniya Bilim Akademisi tadilat, San Francisco, Kaliforniya - 2008
- Parlamento Binası, Valletta, Malta - 2015
Resim Galerisi
[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "Renzo PIANO ve İstanbul Modern". ASPEN Yapı ve Zemin. Erişim tarihi: 22 Aralık 2025.
- ^ Mikayilova, Mihriban. "Konu 9: Yirminci Yüzyılın (Modern) Mimarisinde Estetik Kuramlar" (PDF). Ondokuz Mayıs Üniversitesi Mimarlık Fakültesi.
- ^ a b "RENZO PIANO". Şeker REİT. Erişim tarihi: 22 Aralık 2025.
- ^ a b "Renzo Piano'nun En Ünlü 10 İkonik Eseri". OGGUSTO. 20 Haziran 2023. Erişim tarihi: 22 Aralık 2025.
- ^ "Renzo Piano Becomes Italian Senator". ArchDaily (İngilizce). 3 Eylül 2013. Erişim tarihi: 22 Aralık 2025.
