Philippe Séguin

Philippe Séguin
Sayıştay 1. Başkanı
Görev süresi 21 Temmuz 2004 - 7 Ocak 2010
Yerine geldiği	François Logerot
Yerine gelen	Didier Migaud
RPR Genel Başkanı
Görev süresi 6 Temmuz 1997 - 16 Nisan 1999
Yerine geldiği	Alain Juppé
Yerine gelen	Michèle Alliot-Marie
Fransa Ulusal Meclisi Başkanı
Görev süresi 2 Nisan 1993 - 21 Nisan 1997
Yerine geldiği	Henri Emmanuelli
Yerine gelen	Laurent Fabius
Sosyal İşler ve İstihdam Bakanı
Görev süresi 20 Mart 1986 - 10 Mayıs 1988
Yerine geldiği	Michel Delebarre
Yerine gelen	Michel Delebarre
Kişisel bilgiler
Doğum	21 Nisan 1943(1943-04-21) Tunus
Ölüm	07 Ocak 2010 (66 yaşında) Paris, Fransa
Ölüm nedeni	Kalp krizi
Defin yeri	Bagnols-en-Forêt
Partisi	UNR, UDR, RPR
Evlilik(ler)	Marie-Violaine Loniewska; Béatrice Bernascon
Çocuk(lar)	4
Bitirdiği okul	IEP Aix-en-Provence; ENA

Philippe Séguin (d. 21 Nisan 1943, Tunus - ö. 7 Ocak 2010, Paris) Fransız siyasetçi.

Ailesi

Philippe Séguin, 21 Nisan 1943'te Tunus'ta doğdu. 1,5 yaşındayken babası Robert Séguin'i, II. Dünya Savaşı'nda işgale karşı mücadele ederken 1944 yılında 23 yaşında kaybetti. 1968 yılında yaptığı ilk evliliğinden 3 çocuğu olmuş, 2. evliliğinden ise 1 çocuğu olmuştur. 2. eşi Béatrice Bernascon (ö. 2011) Adalet Bakanlığı yapmış olan Jacques Toubon'un eski eşidir.

Eğitimi

Tarih eğitimi görmüş ardından da Lisansüstü eğitimini Ulusal İdare Okulu'nda tamamlamıştır.

Siyasi Kariyeri

1965 yılında siyasete atılmış, çeşitli üst düzey memurluk görevlerinde bulunmuş, 1973-1974 yılları arasında Cumhurbaşkanı Georges Pompidou'nun yetkili danışmanlığı ve 1978-1986 yılları arasında aralıksız milletvekilliği görevinde bulunmuş, 1981-1986 yıllarında Meclis Başkanvekilliği ve 1986-1988 yıllarında Sosyal İşler ve İstihdam Bakanlığı yapmıştır, 1988 sonrası partisinde önemli bir ideolog olarak yer almıştır, 1981 yılında idamın kaldırılmasında Sosyalist hükûmete destek vermiş, 1992 yılında Maastricht Anlaşması'na karşı olanların liderliğini yapmış ve referandumda hayır oyu vermiştir. eski İçişleri Bakanı Charles Pasqua ile ittifak yaparak RPR'in yenileşmesi gerektiğini savunmuş ancak Jacques Chirac 1990 yılında tekrar parti lideri olmuştur. 1993 seçimlerinde Sağcıların Fransa Ulusal Meclisi'nde %85'lik bir temsil elde etmesinin üzerine Meclis Başkanı seçilmiş 1995 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Chirac'ı desteklemiş ancak 1995 yılında başbakanlık için adı geçse de başbakan Alain Juppé olmuş ve kendisi meclis başkanlığı görevine 1997 erken seçimlerine kadar devam etmiş, 1997'de solun iktidara gelmesinin ardından 1997-1999 arasında RPR'in genel başkanlığı görevini yürütmüştür ve 2002'de kurulan UMP'de yer almamıştır. İdeolojik açıdan Sosyal de Gaullecülüğü savunmuş bir isimdir.

Sayıştay 1. Başkanlığı

2004 yılında Jacques Chirac tarafından Sayıştay 1. Başkanlığına atanmış ve bu görevini öldüğü 2010 yılına kadar sürdürmüştür bu dönemde Sayıştay'ın meşruluğunu ve kendi bağımsızlığını aynı siyasi çizgide bulunduğu hükûmete karşı koruduğu gözlemlenmiştir.

Ölümü ve cenazesi

7 Ocak 2010 tarihinde geçirdiği kalp krizi sonucu ölmüştür. Cenazesi'ni Paris Başpiskoposu ve Kardinal Alain Vingt-Trois yönetmiştir. Cenazesine Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy, başbakan François Fillon, Meclis başkanı Bernard Accoyer, Senato Başkanı Gérard Larcher, eski cumhurbaşkanları Valéry Giscard d'Estaing ve Jacques Chirac, eski başbakanlar Alain Juppé, Jean-Pierre Raffarin, Laurent Fabius, eski bakanlar Simone Veil, Charles Pasqua ayrıca muhalefetten Sosyalist Parti'nin lideri Martine Aubry, Cumhuriyetçi Yurttaş Hareketi'nin lideri Jean-Pierre Chevènement, Demokrasi Hareketi lideri François Bayrou, Paris Belediye Başkanı Bertrand Delanoë gibi çok sayıda isim katılmıştır.