Mamia Gurieli
Mamia Gurieli (Gürcüce: მამია გურიელი, fl. 1460) Dadiani hanedanından bir eristavi idi. 15. yüzyılın sonlarında Guria Prensliği'nin düklüğünü yapmıştır. Onun soyundan gelenler Rus İmparatorluğu'nun Guria Prensliği'ni işgal ettiği 1829 yıla kadar Guria Prensliği'ni yönetmiştir.[1]
Mamia, Odişi (Megrelya) dükü I. Liparit Dadiani'nin (ö. 1470) küçük oğlu ve Liparit'ten sonra tahta geçen Şamadavle Dadiani'nin erkek kardeşiydi. Mamia'dan ilk kez Gürcistan Kralı VIII. Giorgi'nin yazdığı 1460'a tarihlenen yazıtta bahsedilmektedir.[1] Yazıtta Mamia'nın Guria dükü olduğu yazmaktadır.[1] 1450'li yıllarda, Gürcistan Krallığı'nın dağılmasıyla son bulan birçok iç savaş yaşanmıştır. 1460'lı yıllarda İtalyan elçi Ludovico da Bologna Gürcü hanedanlarını Osmanlı'ya karşı savaşan Papa II. Pius'a destek vermesi için çağırdığında iç savaş kısa süreliğine sakinleşmiştir. Osmanlı'ya karşı silah desteği alacak prenslerin listelendiği Batı Avrupa kaynakları, Mamia'dan Guria dükü olarak bahsetmektedir: "Mania, marchio Goriae".[2]
Batum'da Burgonyalıları yenen ve 1445'te Burgonyalıların lideri Geoffroy de Thoisy'i hapseden Gürcü hükümdarın Mamia olduğu düşünülmektedir. Thoisy, Trabzon imparatoru IV. İoannis'in isteğiyle serbest bırakılmıştır. Büyük Lazia Theması ve Megrelya'yı kontrol altında tutan Mamia'nın Trabzon İmparatorluğu'na hükmeden Komninos Hanedanı ile arası iyiydi. Trabzon'un son imparatoru David, karısı Eleni'yi Osmanlı'nın Trabzon Kuşatması sırasında güvende olması için Mamia'nın yanına göndermiştir.[2] Laonikos Halkokondilis kayıtlarında Mamia'nın Komninos hanedanı ile evlilik bağının olduğu da yazmaktadır.[3] Tarihçi Cyril Toumanoff'a göre, bu kayıtlar Mamia'nın Trabzon İmparatoru David'in kızıyla evlendiğini göstermektedir.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b c d Toumanoff, Cyril (1949–51). "The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia". Traditio. Cilt 7. s. 187.
- ^ a b Bryer, Anthony (1965). "Ludovico da Bologna and the Georgian and Anatolian Embassy of 1460–1461". Bedi Kartlisa. Cilt 19–20. ss. 182-183.
- ^ Bryer, Anthony; Winfield, David (1985). The Byzantine Monuments and Topography of the Pontos, Vol. 1. Washington, DC: Dumbarton Oaks Studies XX. s. 345. ISBN 978-0-88402-122-3.