Debout la France
 | Bu madde, Fransızca Vikipedi'de yer alan aynı konulu maddeden Türkçeye çeviri yapılarak genişletilebilir. Başlıca çeviri yönergeleri için [genişlet] düğmesine tıklayınız.
|
Ayağa Kalk Fransa Debout la France | |
|---|---|
.svg){kind=logo} | |
| Kısaltma | DLF |
| Genel başkan | Nicolas Dupont-Aignan |
| Genel sekreter | Pierre-Jean Robinot |
| Genel başkan yardımcısı | Cécile Bayle de Jessé |
| Genel başkan yardımcısı | José Evrard |
| Genel başkan yardımcısı | Gerbert Rambaud |
| Kuruluş tarihi | 23 Kasım 2008) |
| Önceli | Halk Hareketi için Birlik |
| Merkez | 55, rue de Concy 91330 Yerres 93, rue de l'Université 75007 Paris |
| Üyelik (2019) | 15,500 (iddia) |
| İdeoloji | Gaullizm[1] Millî muhafazakârlık[1] Avrupa şüpheciliği[2] |
| Siyasi pozisyon | Sağ[3][4] ve aşırı sağ[5] |
| Avrupa üyeliği | Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi |
| Ulusal Meclis | 0 / 577
|
| Senato | 0 / 348
|
| Avrupa Parlamentosu | 0 / 81
|
| Bölgesel Konseyler | 0 / 17
|
| İnternet sitesi | |
| https://www.debout-la-france.fr | |
Debout la France (kısaca DLF; Türkçe: Ayağa Kalk Fransa), 1999'da Nicolas Dupont-Aignan tarafından Debout la République (Türkçe: Ayağa Kalk Cumhuriyet) adıyla kurulmuş Fransız siyasi partidir. 2000 ve 2002'de tekrar faaliyete geçti ve 2008'de özerk bir parti olarak açılış kongresini gerçekleştirdi. 2014 kongresinde partinin adı Debout la France olarak değiştirildi.
Parti; partinin Fransız Ulusal Meclisi'ndeki tek koltuğunu elinde tutan Nicolas Dupont-Aignan tarafından yönetiliyor. Dupont-Aignan 2012 cumhurbaşkanlığı seçimlerine itiraz etti ve ilk oylamada 644.043 oy, yani kullanılan oyların %1.79'unu alarak yedinci sırada yer aldı. 2007 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, aday olmak için seçilmiş yetkililerden gerekli 500 desteği alamamıştı. Partiden hiç aday çıkmadı ve parti seçime katılamadı. Ancak, 2007 yasama seçimlerinin ilk turunda, Essonne'den DLF adayı olarak yeniden seçildi.
Destek ve seçim rekorları
[değiştir | kaynağı değiştir]2012 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Dupont-Aignan, ilk turda oyların %1,79'unu aldı ve ikinci turda hiçbir adayı desteklemedi. Sonraki yasama seçimlerinde Dupont-Aignan, Essonne'nin 8. seçim bölgesinden Ulusal Meclis'e seçildi.
2014 Avrupa seçimlerinde parti %3,82 oy aldı.
Dupont-Aignan, 2017 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde yine partinin adayı oldu ve ilk turda oyların yüzde 4,73'ünü aldı. Daha sonra ikinci turda Ulusal Birlik'in adayı Marine Le Pen'i destekledi. Sonraki yasama seçimlerinde Dupont-Aignan yeniden Ulusal Meclis'e seçildi.
İdeoloji ve pozisyon
[değiştir | kaynağı değiştir]2012 Fransa cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında parti kendisini sosyal Gaullizmi temsil eden ve sol-sağ ayrımına bir alternatif olarak tanımladı. Dupont-Aignan, partiyi kurarken, partiyi "UMPS" (eski merkez sağ parti Cumhuriyet için Birlik ve eski merkez sol parti Sosyalist Parti'nin bir neolojizmi) dediği şeyin sağında olarak tanımladı.[6]
Parti, medya ve siyasi analistler tarafından muhafazakar, milliyetçi, popülist[7] ve Gaullist olarak tanımlanıyor. Parti genellikle siyasi yelpazenin sağında ve bazen de aşırı sağında yer alır.[8]
Parti, Fransa'nın Avro bölgesinden ayrılması gerektiğini savundu ve Avrupa Birliği'ni son derece eleştirel bir tavırla, Fransız kimliğine karşı küreselcilik olarak görüp kınadı ve Fransa'nın AB'ye karşı kaybettiğini düşündüğü egemenliğini geri alması gerektiğini savundu.[9] Ayrıca sıkı sınır kontrolleri, göçün düzenlenmesi[10] ve şiddet içeren suçlular ve hüküm giymiş teröristler için ceza kolonilerinin yeniden açılması çağrısında bulunuyor.[11]
Ekonomik konularda, parti büyük ölçüde korumacı bir tutum sergiliyor (işletmelerin Fransa'da kalması için vergi teşvikleri sunmak dahil) ve Fransız otoyol sisteminin millileştirilmesini destekliyor.[12]
Seçimler
[değiştir | kaynağı değiştir]Cumhurbaşkanlığı seçimleri
[değiştir | kaynağı değiştir]| Fransa Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı | ||||||||||||||||||||
| Yıl | Aday | 1. tur | 2. tur | Sonuç | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Oy | % | ± Artış | Sıra | oylar | % | ± kişi | Rütbe | |||||||||||||
| 2012 | Nicolas Dupont-Aignan | 643.907 | 1.79 |  1.79
|
7.
|
|||||||||||||||
| 2017 | Nicolas Dupont-Aignan | 1,695, 000 | 4.70 | 2.91
|
6.
|
|||||||||||||||
| 2022 | Nicolas Dupont-Aignan | 725.356 | 2.07 |  2.63
|
9.
|
|||||||||||||||
Avrupa Parlamentosu seçimleri
[değiştir | kaynağı değiştir]| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2009 | 304.585 | %1,77 | 0 |
| 2014 | 744.441 | %3.82 | 0 |
| 2019 | 795.508 | %3,51 | 0 |
Bölgesel Parlamento
[değiştir | kaynağı değiştir]| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 84.886 | %4.78 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 69,285 | %3.35 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 71.538 | %2.85 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 49.774 | %5,17 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 34.916 | %2,90 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 39,406 | %4,58 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2010 | 119.835 | %4,15 | 0 |
| 2015 | 207.286 | %6.57 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 80.375 | %3.91 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 978 | %0.37 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2010 | 14.880 | %2.25 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 53.359 | %2,39 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 47.391 | %4,14 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 51.873 | %4,09 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2015 | 34.599 | %1,95 | 0 |
| seçim yılı | Oy sayısı | Oy yüzdesi | Kazanılan koltuk |
|---|---|---|---|
| 2010 | 10.237 | %1,79 | 0 |
Seçilmiş yetkililer
[değiştir | kaynağı değiştir]Nicolas Dupont-Aignan (Essonne), Ulusal Meclis'deki tek DLF üyesidir. Parti ayrıca dört belediyede 3 genel meclis üyesi ve Belediye Başkanı olduğunu iddia ediyor: Yerres, Cambrai, Saint-Prix ve Ancinnes.
Dış Bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 26 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 28 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 3 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 9 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 1 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ ""Abandonner l'euro afin de doper les exportations" : Nicolas Dupont Aignan, Debout la République". LEntreprise.com (Fransızca). 24 Ocak 2012. 30 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "France election: Marine Le Pen would make Dupont-Aignan PM". BBC News. 29 Nisan 2017. 3 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "Légifrance". www.legifrance.gouv.fr. 10 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ağustos 2022.
- ^ "La seule différence entre Dupont-Aignan et le FN, c'est..." Le Huffington Post. 4 Ekim 2013. 7 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2016.
- ^ "Dupont-Aignan présente son parti renommé comme « seule alternative crédible » pour 2017". LExpress.fr. 12 Ekim 2014. 12 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2016.
- ^ "Dupont-Aignan veut envoyer les djihadistes dans un «bagne» aux Kerguelen". 20minutes.fr. 7 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2019.
- ^ "Dupont-Aignan veut nationaliser les autoroutes". Le Figaro. 18 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2015.
