Bedel-i askeriye
Günümüzdeki bedelli askerlik uygulaması ile ilgili bilgiler için: Bedelli askerlik sayfasına bakınız.
Bedel-i askeriye, Osmanlı Devleti'nin son döneminde askere gitmeyen gayrimüslim Osmanlı tebasından alınan harcın adıdır. "Askerlik bedeli" anlamına gelir. Yeniçeri Ocağı'nın Osmanlı yurttaşlarının askere alınmaya başladığı ilk dönemde Müslüman olmayan Osmanlı tebası orduya alınmıyordu. 1856 tarihli Islahat Fermanı'yla Müslüman olmayanlara da zorunlu askerlik getirildi. Bununla birlikte belli şartlarda bu yükümlülükten kurtulmak mümkündü ve bunun karşılığı olarak bir harç ödeniyordu. Bu harca da bedel-i askeriye deniyordu.[1] Bu harç Ermenilerden alınınca "bedel-i askeriye-i Ermeniye", Rumlardan alınanca da "bedel-i askeriye-i Rumiye" olarak belirtiliyordu.[2]
Ayrıca bakınız
[değiştir | kaynağı değiştir]Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Necdet Sakaoğlu, Osmanlı Tarihi Sözlüğü, İstanbul, 2017, s. 88, ISBN 9786051714332.
- ^ Trabzon Vilayeti Salnamesi − 1869-1904, (Hazırlayan) Kudret Emiroğlu, Ankara, 1993-2009, 22 cilt; 8. cilt, s. 309, 311, ISBN 9789157871117.
.svg){kind=small} | Osmanlı İmparatorluğu ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |