Balfour Deklarasyonu (1926)
Ayakta duranlar (soldan sağa): Monroe (Newfoundland), Coates (Yeni Zelanda), Bruce (Avustralya), Hertzog (Güney Afrika Birliği), Cosgrave (İrlanda).
Oturanlar: Baldwin (Birleşik Krallık), Kral V. George, King (Kanada).
1926 Balfour Beyannamesi, Londra'da 1926 tarihinde toplanan İmparatorluk Konferansının bir sonuç raporudur. Britanyalı devlet adamı, önceki başbakanlardan Arthur J. Balfour'un adıyla isimlendirilmiştir. Birleşik Krallık ve İngiliz Milletler Topluluğuna bağlı bağımsız ülkeler (Dominyon)'i şöyle ifade eder:
| “ | Onlar Britanya İmparatorluğuyla birlikte statüde eşit, biri diğerinden iç ve dış ilişkiler bakımından herhangi bir bakımdan ast olmamasına rağmen Kraliyet Tacına ortak bir ittifakla bağlanmış ve Büyük Britanya Milletler Topluluğuyla özgürce işbirliği içindedirler. | „ |
İmparatorluk Arası İlişkiler Komitesi, Balfour başkanlığında toplandı. 15 Kasım 1926'da imparatorluk başbakanlarının oybirliğiyle hazırlık belgesini düzenledi.[1] Belge için ilk öneri Güney Afrika Başbakanı Hertzog ve aynı zamanda Kanada Başbakanı King tarafından verildi.
Bildirge I. Dünya Savaşı'nın ardından dominyonların gelişen politik ve diplomatik bağımsızlıklarını kabul etti.
Takip eden yıllarda, Yüksek Delegeler tedrici olarak atandılar. Bunlardan ilk Britanya Yüksek Delegesi Ottawa'ya 1928'de atandı. 1926 konferansının beyannamesi 1930'de yinelendi ve sonuç olarak Balfour Beyannamesi, Kasım 1931 tarihli Britanya Parlamentosu tarafından kabul edilen Westminster Tüzügünde yer aldı.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Marshall, Sir Peter (Eylül 2001). "The Balfour Formula and the Evolution of the Commonwealth". The Round Table Journal. 90 (361). ss. pp. 541-53. doi:10.1080/00358530120082823.
Dış bağlantılar
[değiştir | kaynağı değiştir]- Beyanname Metni (İngilizce)5 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.