Partisiz demokrasi

Partisiz demokrasi genel ve periyodik seçimlerin siyasi partilere gerek duymadan yapılmasını sağlayan bir temsili hükûmet veya kuruluş sistemidir. Bazen başkalarının kararlarına zarar vermemek veya tartışmalı bir atmosfer yaratmamak için seçim toplantıları ve hatta adaylar hakkında konuşmak bile zararlı olabilir.

Birçok ülkede, partili seçimlerde başbakan ve parlamento seçilmiş olsa bile, devlet başkanı partili değildir. Bu tür devlet başkanlarının partili siyaset konusunda tarafsız kalmaları beklenir. Bazı parlamento veya yarı başkanlık ülkelerinde, bazı başkanlar partili değildir veya partiler arası destek alırlar.

Partili olmayan sistemler de jure olabilir, bu da siyasi partilerin hükûmetin belirli düzeylerinde seçimlere katılmasının tamamen yasaklandığı veya yasal olarak engellendiği veya böyle bir yasa yoksa ve henüz siyasi parti yoksa fiilen engellendiği anlamına gelir. Ulusal düzeyde, fiili olarak partili olmayan sistemler çoğunlukla Niue, Tuvalu ve Palau'daki gibi çok küçük nüfusları temsil eder. Umman ve Kuveyt dahil olmak üzere birçok Basra Körfezi ülkesi de jure tarafsızdır. Bu ülkelerdeki yasama meclisleri, yürütme organı tarafından önerilen yasalar hakkında yorum yapabildikleri, ancak yasaları kendi başlarına oluşturamadıkları için genellikle yalnızca danışmanlık kapasitesine sahiptir. Partili olmayan ulusal hükûmetler bazen tek partili devletlere benzer, ancak ikinci türdeki hükûmetler, tüm yetkililerin üyesi olması gereken tek bir siyasi partiyi açıkça tanır.

Siyasi partiler üzerinde yasal kısıtlamalar olmadıkça, partili olmayan hükûmetlerdeki hizipler siyasi partilere dönüşebilir. Amerika Birleşik Devletleri başlangıçta siyasi partileri onaylamadı, ancak bunlar bağımsızlıktan kısa süre sonra gelişti.

Diğer siyasi sistemlerle karşılaştırma

Partili olmayan bir sistem, tek partili bir sistemdeki yönetim hizbinin, üyeliğin üye olmayanlar için mevcut olmayan faydalar sağlayabileceği bir taraf olarak kendisini tanımlaması bakımından tek partili bir sistemden farklıdır. Tek partili bir hükûmet genellikle hükûmet yetkililerinin partiye üye olmalarını gerektirir, hükûmetin kilit bir kurumu olarak karmaşık bir parti hiyerarşisine sahiptir, vatandaşları partizan bir ideolojiyi kabul etmeye zorlar ve diğer tüm partileri yasadışı ilan ederek hükûmet üzerindeki kontrolünü güçlendirebilir. Partili olmayan bir hükûmetin üyeleri birçok farklı ideolojiyi temsil edebilir. Parlamento Üyeleri parti adayı olarak seçilmese de Çin veya Küba gibi çeşitli komünist uluslar tek partili ülkelerdir.

Doğrudan demokrasinin partizan olmadığı düşünülebilir, çünkü vatandaşlar temsilcileri seçmek yerine yasaları kendileri seçer. Ancak, gruplara üye olmayanların sahip olmadığı haklar veya ayrıcalıklar verilirse, doğrudan demokrasi partizan olabilir.

Modern örnekler

Ulusal hükûmetler

Çok az sayıda ulusal hükûmet tamamen tarafsızdır, ancak ulusal düzeydeki partili olmayan siyasi sistemler, özellikle küçük nüfusa sahip ülkelerde görülebilir. Birçok ulusal hükûmetin, yasama organları partili olsa bile partili olmayan ofisleri vardır. Anayasal monarşilerin devlet başkanı olarak partili olmayan hükümdarlar vardır. Parlamenter cumhuriyetler genellikle partili olmayan, figür başı başkanlara sahiptir.

Partili olmayan hükûmetler, küçük nüfusa sahip ülkelerde çok daha muhtemeldir. Örneğin Nauru'nun siyasi partisi yoktur; Parlamentosu, bireylerin ittifakları aracılığıyla iktidar koalisyonları ve muhalefet blokları oluşturan tamamen bağımsız parlamento üyelerinden veya milletvekillerinden oluşur.

Niue'de, partiler hiçbir zaman önemli bir rol oynamadı. Şu anda hiçbir siyasi parti yok ve bu nedenle seçim adayları bağımsız olarak yarışıyor. Bugüne kadar var olan tek parti olan Niue Halk Partisi 2003 yılında dağıldı.

Siyasi partilerin bulunmadığı Tuvalu'da milletvekillerinin ada seçmenleriyle yakın ilişkileri var ve kabinede ada temsilini dengelemeye yönelik çaba gösteriliyor.

Partili olmayan diğer ada ülkeleri Pitcairn, Mikronezya ve Palau'dur. Bu ulusların küçük, oldukça dağınık bir nüfusu vardır.

Kaynakça

• Ware, Alan. Vatandaşlar, Partiler ve Devlet. Princeton: Princeton University Press, 1987.