Otorotasyon
Otorotasyon veya tam adıyla Otomatik Rotasyon, helikopter başta olmak üzere diğer döner kanatlı havacılık aletlerinin ana rotor sisteminin, rotoru hareket ettiren motor gücünden ziyade rotor boyunca hareket eden havanın etkisiyle döndüğü bir uçuş durumudur.
Bugünkü helikopterlerde otorotasyonun en yaygın kullanım amacı, motor arızası veya kuyruk rotor arızası durumunda uçağı güvenli bir şekilde yere indirmektir. Bu yüzden otorotasyon, helikopter pilotluğu eğitiminin bir parçası olarak öğretilen yaygın bir acil durum prosedürüdür. Otorotasyon terimi ilk ortaya çıktığı 1915-1920'li yıllardaki kullanımıyla ise genel olarak herhangi bir motor sistemine sahip olmadan uçma kabiliyeti gösterebilen hava araçlarını tanımlamıştır.
Teknik mantığı
[değiştir | kaynağı değiştir]Normal motorlu bir helikopter uçuşunda, hava ana rotor sistemine yukarıdan çekilir ve aşağı doğru tükenir. Ancak teknik bir problem durumunda, yani motor dönüsünün ana rotor dönüsünden az olduğu durumlarda bir serbest bırakma düzeneği devreye girer ve otorotasyona başlanır. Otorotasyon sırasında, helikopter alçaldıkça hava aşağıdan rotor sistemine doğru hareket eder.
Otorotasyon gerçek bir motor arızası durumunda helikopterin güvenli bir şekilde yere inebileceğinin bir göstergesidir. Sonuç olarak, tüm tek motorlu helikopterler, bir uçuş izni sertifikası alabilmek için otorotasyon kabiliyeti göstermelidir.[1][2]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Helikopterlerde Otorotasyon Esasları 4 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ercan CANER, SunSavunmaNet
- ^ Rotorcraft Flying Handbook (PDF). ABD Federal Havacılık İdaresi. 2001. ISBN 1-56027-404-2. 20 Nisan 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.