Orta Tamilce
Orta Tamilce, 8. yüzyıldan 15. yüzyıla kadar varlığını sürdüren Tamilce biçimidir. Genellikle 8. yüzyılda sona erdiği kabul edilen Eski Tamilcenin Orta Tamilceye dönüşümü,[1] dili önceki biçimiyle yapısal ve dilbilgisel olarak tutarlı kılmaya devam etmesine rağmen, birçok sesbilgisel ve dilbilgisel değişiklikle karakterize edilmiştir. Fonolojik açıdan en önemli değişimler, eski bir fonem olan aytam'ın (ஃ) neredeyse ortadan kalkması,[2] alveolar ve dişsi (dental) nazallerin birleşmesi[3] alveolar patlayıcının (ünsüzün) titrek ünsüze (rhotic) dönüşmesi olmuştur.[4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]Bibliyografya
[değiştir | kaynağı değiştir]- Kuiper, F. B. J. (1958), "Two problems of old Tamil phonology I. The old Tamil āytam (with an appendix by K. Zvelebil)", Indo-Iranian Journal, 2 (3), ss. 191-224, doi:10.1163/000000058790082452
- Lehmann, Thomas (1998), "Old Tamil", Steever, Sanford (Ed.), The Dravidian Languages, London: Routledge, ss. 75-99, ISBN 978-0-415-10023-6
- Mahadevan, Iravatham (2003), Early Tamil Epigraphy from the Earliest Times to the Sixth Century A.D, Harvard Oriental Series vol. 62, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, ISBN 978-0-674-01227-1
- Meenakshisundaran, T.P. (1965), A History of Tamil Language, Poona: Deccan College
- Varadarajan, Mu. (1988), A History of Tamil Literature, New Delhi: Sahitya Akademi (Translated from Tamil by E.Sa. Viswanathan)
- Zvelebil, Kamil (1992), Companion studies to the history of Tamil literature, Leiden: Brill, ISBN 978-90-04-09365-2