Nemanjić Hanedanı
| Nemanjić Hanedanı Немањић | |
|---|---|
 | |
| Ülke |  Sırbistan Krallığı.png){kind=small} Sırp İmparatorluğu |
| Ana hanedan | Vukanović Hanedanı |
| Kuruluş | 1166 |
| Kurucu | Stefan Nemanja |
| Yıkılış | 1371 |
| Son hükümdar | V. Stefan Uroš |
Nemanjić Hanedanı (Sırpça: Немањић, Nemanjići), Sırbistan’ın Orta Çağ’daki en önde gelen hanedanı. Prenslik, kraliyet ve imparatorluk 1166-1371 yılları arasında on bir Sırp hükümdara sahip oldu.
Hanedanın atası, Vukanović Hanedanı'nın (1101-1166) soyundan gelen Stefan Nemanja idi.[1] Nemanja'dan sonra bütün hükümdarlar Stefan'ı kraliyet iddiaları için kabul edilen bir gelenek olan kişisel bir isim olarak kullandılar. Monarklar Büyük prens unvanıyla anılmaya başladı ve 1217'de Stefan Nemanjić'in taçlandırılmasıyla bölge krallığa terfi etti ve Sırp Kilisesi kuruldu. 1346'da Stefan Dušan, Sırp ve Yunanların İmparatoru olarak görev yaptı ve Sırbistan Başpiskoposu patrik statüsüne yükseldi.[2] 1371 yılında, çocuğu olmayan V. Stefan Uroš'un ölümü ile Sırp İmparatorluğu'nun çöküşü gerçekleşti; Taşra beyleri, illerin yönetimini ele aldı ve Nemanjić Hanedanı, yalnızca birkaç Sırp evindeki ana hatlarıyla hayatta kaldı.
Çar Stefan Dušan, 1346'da Sırp İmparatorluğunu ilan etti. Dušan yönetimi sırasında Sırbistan, kendisini Bizans İmparatorluğu'nun halefi olarak ilan ederek bölgesel, siyasi ve ekonomik zirvesine ulaştı ve o zamanın en güçlü Balkan devletiydi. Dušan, Dušan Kanunu olarak bilinen kapsamlı bir anayasa çıkardı, yeni ticaret yolları açtı ve devlet ekonomisini güçlendirdi. Sırp kimliği bu hanedanın ve başarılarının üstünlüğüyle derinden şekillendi ve Sırp Ortodoks Kilisesi ulusal manevi muhafızların rolünü üstlendi.
Stefan Dušan, tehdit altında olduğu Türklere karşı Papa ile bir Haçlı Seferi düzenlemeye çalıştı, ancak aniden Aralık 1355'te 47 yaşında öldü. Haçlı ittifakı yavaş yavaşfeodal anarşiye kaymış olan imparatorluğun durumuna da uygulanabilecek bir terim olan “zayıf” lakaplı oğlu Stefan Uroš tarafından gerçekleştirildi. Bu, yeni bir tehdidin yükselişiyle işaretlenmiş bir dönemdi: Asya'dan Avrupa'ya yayılan Osmanlı İmparatorluğu tehdidiydi. Osmanlılar, Bizans'ı ve ardından Balkanlardaki diğer devletleri fethetti.
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. 15 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2019.
- ^ Fine, John Van Antwerp (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest (İngilizce). Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. s. 309. ISBN 0-472-08260-4.
