Dravid dilleri
| Kuzey Orta | Güney-Orta Güney |
Dravid dil ailesi, yoğunlukla Güney Hindistan'da ve Sri Lanka'da konuşulan 73 dili içerir. Pakistan, Nepal ve Bangladeş'teki bölgelerde, bunlardan daha az olarak da Afganistan ve İran'da konuşulur. Ayrıca, ABD, Birleşik Krallık, Kanada, Malezya ve Singapur'da Dravid'li göçmenler tarafından konuşulur.[1]
Aileye ait dilleri 200 milyon insan konuşur. Dravid dillerinin, hiçbir dil ailesiyle akrabalık bağına sahip olmadığı düşünülür ve kendisi ayrı bir dil ailesi olarak sınıflandırılır. İran'da konuşulmuş olan Antik Elam dilleriyle ilgisi olduğu iddia edilmiştir, ancak bu teori geniş bir şekilde kabul görmez.[2]
Hint-Avrupa dillerinden çok farklı olmasına rağmen, binyıllar içinde bu dillere Hint-Aryan dillerinden %30 veya %70 oranında kelime transferi olmuştur. Ayrıca, dil yapısı açısından Dravid dilleri Hint-Avrupa dillerini etkilemiştir ve bu etki ters istikamette olan etkiye göre daha fazla olmuştur.[3]
En önemli Dravid dilleri, Hindistan anayasasında da resmiyet verilmiş olan Tamilce, Telugu, Malayalam ve Kannada ile Pakistan'da konuşulan Brahui dilleridir. Bunların dışında Hindistan'ın Aryan kuşağı içerisinde izole kalmış Dravid dilleri de bu ailenin Hint-Aryan akınından önce Hint yarımadasında çok daha geniş bir alanda konuşulduğuna işaret eder. Tamilce, Dravid dilleri arasında en eski edebi geçmişi bulunan ve dolayısıyla da Hindistan'ın dört klasik diline dahil edilen tek Dravid dilidir.
Dravid Dilleri Üzerine Çalışmalar
[değiştir | kaynağı değiştir]
Manipravalam'ın bir dilbilgisi olan 14. yüzyıl Sanskritçe metni Lilatilakam, günümüz Kerala ve Tamil Nadu'nun konuşulan dillerinin benzer olduğunu ifade eder ve onları "Dramiḍa" olarak adlandırır. Yazar, "Karṇṇāṭa" (Kannada) ve "Āndhra" (Telugu) dillerini "Tamil Veda" (Tiruvaymoli) dilinden çok farklı oldukları için "Dramiḍa" olarak görmez, ancak bazı insanların bunu böyle gördüğünü belirtir.
1816'da Alexander D. Campbell ve Francis W. Ellis, Tamil, Telugu, Kannada, Malayalam, Tulu ve Kodava dillerinin Hint-Avrupalı olmayan ortak bir atadan geldiğini savundu. 1856'da Robert Caldwell, Dravidce kapsamını önemli ölçüde genişleten ve Dravidyanı dünyanın en büyük dil gruplarından biri haline getiren Comparative Grammar of the Dravidian or South-Indian Family of Languages eserini yayınladı.1961'de T. Burrow ve M. B. Emeneau, 1984'te büyük bir revizyonla Dravidian Etymological Dictionary'yi yayınladılar.
Dil Bilgisi
[değiştir | kaynağı değiştir]Dravid dillerinin en karakteristik özellikleri şu şekildedir:
- Dravid dilleri eklemeli dillerdir.
- Söz dizimi özne-nesne-fiil şeklindedir.
- Çoğu Dravid dilinde kapsayıcılık (clusivity) ayrımı vardır.
- En büyük sözcük sınıfları isimler(sayılar, zamirler, isim-fiiller) sıfatlar, filler ve çekimleyen sözcüklerdir (zarflar, ünlemler, yansıma sözcükler, enklitikler, edatlar)
- Proto-Dravid dili çekimli şekillerde sadece son ekleri kullanıyordu, iç ve ön ekleri kullanmıyordu. Bu yüzden sözcük kökleri her zaman baştaydı. İsimler, fiiller ve çekimlenemeyen sözcükler asıl sözcük sınıflarını oluşturuyordu.
- İki sayı ve dört cinsiyet sistemi vardır, ata dil muhtemelen tekil biçimde eril-eril olmayan; çoğul biçimde insan-insan olmayan şeklinde bir yapıya sahipti.
- Karmaşık olmadığı sürece bir cümlede, sadece bir mastarlı fiil şekli vardır ve normal olarak cümlenin sonundadır ve zarflar fiilden önce gelir.
- Söz dizimi belirli temel kurallara tabidir fakat görece serbesttir.
- Zaman çekiminde ana (belki de asıl) ikilik geçmiş-geçmiş olmayan şeklindedir. Geniş zaman her dilde ve alt dil grubunda bağımsız olarak sonradan gelişmiştir.
- Fiiller geçişsiz, geçişli, ettirgen şeklindedir, ayrıca etken ve edilgen şekiller vardır.
- Olumlu fiil şekillerinin karşılığı olan olumsuz eşdeğerleri yani olumsuz şekilleri vardır.
Yazılı Gelenek
[değiştir | kaynağı değiştir]
Dört Dravid dili, yani. Tamil, Kannada, Telugu ve Malayalam, uzun edebi geleneklere sahiptir. Tulu ve Kodava'daki yazılı gelenek daha yenidir. Son zamanlarda Gondice eski edebiyat da keşfedilmiştir.
Bilinen en eski Dravid yazıtları, Tamil Nadu'daki Madurai ve Tirunelveli bölgelerindeki mağara duvarlarında MÖ 2. yüzyıldan kalma 76 Eski Tamilce yazıttır. Bu yazıtlar, Brahmi yazısının Tamil Brahmi adlı bir varyantında yazılmıştır. 2019'da Tamil Nadu Arkeoloji Departmanı, Tamil-Brahmi alfabesiyle kişisel isimlerle yazılmış MÖ 6. yüzyıla tarihlenen çanak çömlek parçalarının bir tanımını da içeren, Tamil Nadu, Madurai yakınlarındaki Keeladi'deki kazılar hakkında bir rapor yayınladı. Bununla birlikte, rapor tam bir arkeolojik çalışmanın ayrıntılarından yoksundur ve diğer arkeologlar, site için elde edilen en eski tarihlerin bu çanak çömlek parçalarına atanıp atanamayacağına itiraz etmişlerdir. Eski Tamilcedeki en eski uzun metin, Tamil dilbilgisi ve şiirleri üzerine MS 5. yüzyıldan kalma bir redaksiyonda korunan ve en eski katmanları MÖ 2. yüzyılın sonlarına veya 1. yüzyıla tarihlenebilen Tolkāppiyam'dır.
Kannada'nın bilinen en eski yazıtı, Shivamogga bölgesinin Shiralakoppa yakınlarındaki Talagunda'daki Pranaveshwara tapınak kompleksinde kazılan ve MS 370'e tarihlenen ve Hassan bölgesindeki Halmidi yazıtının yerini alan (MS 450) aslan korkuluk (Simhakatanjana) yazıtıdır.[122] Poetika üzerine 9. yüzyıldan kalma bir eser olan Kavirajamarga, bilinen ilk edebi eserdir. Kadapa bölgesindeki Erragudipadu'dan gelen en eski Telugu yazıtı 575 tarihlidir. İlk edebi eser, Mahābhārata'nın bir kısmının 11. yüzyıldan kalma bir çevirisidir. En eski Malayalam metni Vazhappally bakır levhasıdır (9. yüzyıl). İlk edebi eser Rāmacaritam'dır (12. yüzyıl).
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Ethnologue 17 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- ^ Stolper, Matthew W. (2008). "Elamite". Woodard, Roger D. (Ed.). The Ancient Languages of Mesopotamia, Egypt and Aksum. Cambridge University Press. ss. 47-82. ISBN 978-0-521-68497-2. p. 48.
- ^ Krishnamurti, Bhadriraju (2003) The Dravidian Languages Cambridge University Press, Cambridge. ISBN 0-521-77111-0 at p. 40-41. (İngilizce)
