Disülfürik asit

Disülfürik asit
Adlandırmalar
	IUPAC adı Disülfürik asit
	Diğer adlar Pirosülfürik asit, dumanlı sülfürik asit (oleum)
Tanımlayıcılar
CAS numarası	7783-05-3;
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ChEBI	CHEBI:CHEBI:29211;
ChemSpider	56433;
ECHA InfoCard	100.029.069
EC Numarası	231-976-8;
MeSH	Pyrosulfuric+acid
PubChem CID	62682;
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID7064817 ;
	SMILES OS(=O)(=O)OS(O)(=O)=O ; OS(=O)(=O)OS(=O)(=O)O ; O=S(=O)(O)OS(=O)(=O)O;
Özellikler
Molekül formülü	H2O7S2
Molekül kütlesi	178.13 g·mol−1
Erime noktası	36 °C (97 °F)
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Disülfürik asit veya pirosülfürik asit, kükürtün bir oksoasitidir.^[2] Oleumun önemli bir bileşenidir ve çoğu kimyager bu şekilde karşılaşır. Aynı zamanda, dengeye bağlı olarak sıvı susuz sülfürik asidin küçük bir bileşenidir:

H₂SO₄ ⇌ H₂O + SO₃

SO₃ + H₂SO₄ ⇌ H₂S₂O₇

Asit, ilave kükürt trioksitin (SO₃) sülfürik asit ile reaksiyona sokulmasıyla hazırlanır:

H₂SO₄ + SO₃ → H₂S₂O₇

Disülfürik asit, bir asit anhidritin sülfürik asit analogu olarak görülebilir. Her sülfürik asit ünitesinin komşusu üzerindeki karşılıklı elektron çekici etkileri asitlikte belirgin bir artışa neden olur. Disülfürik asit, (susuz) sülfürik asit çözücü sisteminde "normal" sülfürik asidi protonlayacak kadar güçlüdür. Yaygın olarak pirosülfatlar olarak adlandırılan disülfürik asit tuzları vardır, örneğin potasyum pirosülfat.

H₂O·(SO₃)_x genel formülüne sahip başka ilişkili asitler de vardır ancak hiçbiri izole edilemez.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ International Union of Pure and Applied Chemistry (2005). Nomenclature of Inorganic Chemistry (IUPAC Recommendations 2005). Cambridge (UK): RSC–IUPAC. ISBN 0-85404-438-8. p. 130. Electronic version 23 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
^ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8 [en:Special].

[1] International Union of Pure and Applied Chemistry (2005). Nomenclature of Inorganic Chemistry (IUPAC Recommendations 2005). Cambridge (UK): RSC–IUPAC. ISBN 0-85404-438-8. p. 130. Electronic version 23 Kasım 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..

[2] Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Butterworth-Heinemann. ISBN 978-0-08-037941-8 [en:Special].

[1]

[2]