Blackburn Buccaneer

Blackburn Buccaneer
Blackburn Buccaneer
	Blackburn Buccaneer
Türü	Uçak gemisi tabanlı saldırı uçağı
Ulusal köken	Birleşik Krallık
Üretici	Blackburn Aircraft; Hawker Siddeley
İlk uçuş	30 Nisan 1958
Hizmete giriş	17 Temmuz 1962
Hizmetten çıkış	31 Mart 1994
Durumu	Hizmet dışı
Ana kullanıcı	Kraliyet Donanması; Kraliyet Hava Kuvvetleri
Diğer kullanıcılar	Güney Afrika Hava Kuvvetleri
Üretim sayısı	211

Blackburn Buccaneer veya Hawker Siddeley Buccaneer, Blackburn Aircraft ve daha sonra Hawker Siddeley tarafından üretilen Birleşik Krallık yapımı bir uçak gemisi tabanlı jet saldırı uçağıdır. Başlangıçta Sovyetler Birliği'nin Sverdlov sınıfı hafif kruvazörleri tanıtmasına yanıt olarak tasarlanmıştı. Kraliyet Donanması, kendi kruvazörlerinden oluşan yeni bir sınıf inşa etmek yerine, Buccaneer'lar tarafından gerçekleştirilen düşük seviyeli saldırı koşuları yoluyla tehditle başa çıkabileceğine karar verdi; bu, geminin radar ufkunu kullanarak ateş edilme olasılığını en aza indirecek kadar düşüktü. Hizmet ömrü boyunca, gemisavar füzeler taşıyacak şekilde modifiye edilecekti; bu da gemilere uzak mesafeden saldırmasına ve böylece modern gemi tabanlı uçaksavar silahlarına karşı hayatta kalma kabiliyetini artırmasına olanak tanıyacaktı.^[2] Buccaneer, ilk uçuşunu Nisan 1958'de gerçekleştirdi ve Temmuz 1962'de Kraliyet Donanması hizmetine girdi.

İlk üretim uçağı, büyük ölçüde yetersiz motor gücü nedeniyle bir dizi kaza geçirdi; Bu açık, 1965 yılında daha güçlü Rolls-Royce Spey jet motorlarıyla donatılmış Buccaneer S.2'nin piyasaya sürülmesiyle hızla giderilecekti. Buccaneer S.2, Atlas Okyanusu'nu durmaksızın, yakıt ikmali yapmadan geçen ilk Donanma Hava Kolu (FAA) uçağı olacaktı. 1960'lar ve 1970'ler boyunca, Kraliyet Donanması, Buccaneer, Phantom ve Fairey Gannet etrafında uçak gemilerinden faaliyet gösteren hava kanatlarını standartlaştırdı. Buccaneer ayrıca, Kraliyet Hava Kuvvetleri'nin (RAF) nükleer silah taşıyan bir süpersonik müdahale uçağı gereksinimi için olası bir çözüm olarak önerildi. Daha gelişmiş BAC TSR-2 bombardıman uçağı lehine spesifikasyonu karşılamadığı için reddedildi, ancak bu uçak büyük ölçüde yüksek maliyeti nedeniyle iptal edildi, ardından seçilen yerine geçen General Dynamics F-111K da iptal edildi. Buccaneer, TSR-2 yedeği olarak satın alındı ve Ekim 1969'da Kraliyet Hava Kuvvetleri hizmetine girdi.

Kraliyet Donanması, büyük uçak gemilerinin sonuncusunu Şubat 1979'da emekliye ayırdı; bunun sonucunda, Buccaneer'ın saldırı rolü British Aerospace Sea Harrier'a devredildi ve Buccaneers, Kraliyet Hava Kuvvetleri'ne transfer edildi. 1980'deki bir kazada metal yorgunluğu sorunları ortaya çıktıktan sonra, Kraliyet Hava Kuvvetleri filosu 60 uçağa düşürülürken geri kalanlar geri çekildi. 1990'larda Soğuk Savaş'ın sona ermesi, Britanya'nın kalan Buccaneers'ının emekliye ayrılmasını hızlandıran askeri kesintilere yol açtı; Buccaneer uçaklarının sonuncusu, daha modern Panavia Tornado lehine Mart 1994'te emekliye ayrıldı. Güney Afrika Hava Kuvvetleri (SAAF), bu tip için tek ihracat müşterisiydi. Buccaneer, 1991'deki Birinci Körfez Savaşı'nda ve uzun süren Güney Afrika Sınır Savaşı'nda çatışmalarda kullanıldı.

Teknik özellikler (Buccaneer S.2)

Veri kaynağı The Observer's Book of Aircraft,^[3] Aeroguide 30: Blackburn Buccaneer S Mks. 1 and 2^[4]

Genel özellikler

Mürettebat: 2
Uzunluk: 19,33 m (63 ft 5 in)
Kanat açıklığı: 13 m (44 ft 0 in)
Yükseklik: 4,95 m (16 ft 3 in)
Kanat alanı: 47,8 m² (514 ft²)
Boş ağırlık: 13.608 kg (30.000 lb)
Brüt ağırlık: 18.858 kg (41.575 lb)
Maksimum kalkış ağırlığı: 28.123 kg (62.000 lb)
Güç kaynağı: 2 × Rolls-Royce Spey Mk.101 turbofan, her biri 49 kN (11.000 lbf) itme

Performans

Maksimum sürat: 1.070 km/sa (670 mph, 580 kn)
Maksimum sürat: Mach 0,95
Menzil: 3.700 km (2.300 mi, 2.000 nmi)
Azami irtifa: 12.000 m (40.000 ft)
Kanat yükü: 588 kg/m² (120,5 lb/ft²)
Güç/kütle: 0,36

Aviyonik
Blue Parrot ASV araştırma/saldırı radarı

Ayrıca bakınız

Kaynakça

^ "Blackburn Buccaneer". BAE Systems. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2025.
^ Jackson 2011, p. 137.
^ Green 1968, p. 136.
^ Chesneau 2005, p. 13.

Bibliyografi

Bishop, Chris and Chris Chant. Aircraft Carriers: The World's Greatest Naval Vessels and Their Aircraft. Minneapolis, Minnesota: Zenith Imprint, 2004. 0-76032-005-5.
Boot, Roy. "Father of the Buccaneer". Aeroplane Monthly, Vol. 23, No. 3, March 1995,. pp. 24–29. ISSN 0143-7240.
Boot, Roy. From Spitfire to Eurofighter: 45 Years of Combat Aircraft Design. Shrewsbury, Shropshire, UK: Airlife Publishing Ltd., 1990. 1-85310-093-5.
Burns, J.G. and M. Edwards. "Blow, blow thou BLC wind". Flight International Vol. 99, No. 3227, 14 January 1971, pp. 56–59.
Buttler, Tony. "Strike Rivals: The ones that 'lost' when the TSR.2 'won'." Air Enthusiast, No. 59, September/October 1995, pp. 12–23.
Calvert, Denis J. and David Donald. "Blackburn Buccaneer". Wings of Fame, Volume 14. London: Aerospace Publishing, 1999. pp. 34–103. 1-86184-029-2. ISSN 1361-2034.
Caygill, Peter. "Flying the Buccaneer: Britain's Cold War Warrior." Casemate Publishers, 2008. 1-84415-669-9.
Chesneau, Roger. "Aeroguide 30 – Blackburn Buccaneer S Mks 1 and 2". Suffolk, UK: Ad Hoc Publications, 2005. 0-94695-840-8.
Eeles, Tom (2008). A Passion For Flying 8000 hours of RAF Flying. Pen $ Sword Books Ltd. ISBN 978-1-84415-688-7.
English, Malcolm. "Database: Blackburn (Hawker Siddeley) Buccaneer". Aeroplane, Vol. 40, No. 4, April 2012, pp. 69–86.
Gething, Michael J. "The Buccaneer Bows Out: Valediction for the Sky Pirate". Air International, Vol. 46, No 3, March 1994, pp. 137–144. Stamford, UK: Key Publishing. ISSN 0306-5634.
Green, William. Aircraft Handbook. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1964.
Green, William. The Observer's Book of Aircraft. London: Frederick Warne & Co. Ltd., 1968.
Gunston, Bill (4 Nisan 1963). "Buccaneer – An Outstanding Strike Aeroplane". Flight International. 83 (2821). ss. 467-478. 6 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Gunston, Bill (1974). Attack Aircraft of the West. Ian Allan Ltd. ISBN 0-7110-0523-0.
Hampshire, Edward. From East of Suez to the Eastern Atlantic: British Naval Policy 1964-70. Surrey, UK: Ashgate Publishing, 2013. 1-40946-614-0.
Harding, Richard. The Royal Navy 1930-1990: Innovation and Defense. London: Routledge, 2004. 0-20333-768-9.
Jackson, A.J. Blackburn Aircraft since 1909. London: Putnam, 1968. 0-370-00053-6.
Jackson, Robert (2011). Aircraft from 1914 to the present day. ISBN 978-1-907446-02-3.
Jefford, C.G. RAF Squadrons, a Comprehensive Record of the Movement and Equipment of all RAF Squadrons and their Antecedents since 1912. Shrewsbury, Shropshire, UK: Airlife Publishing, 2001. 1-84037-141-2.
Jefford, C.G (ed.). "Seminar – Maritime Operations." Royal Air Force Historical Society, 2005. ISSN 1361-4231.
Laming, Tim. Fight's On!: Airborne with the Aggressors. Zenith Imprint, 1996. 0-76030-260-X.
Laming, Tim (1998). Buccaneer: The story of the last all-British strike aircraft. Sparkford, UK: Patrick Stephens Limited. ISBN 1-85260-478-6.
Polmar, Norman. Aircraft Carriers: A History of Carrier Aviation and Its Influence on World Events, Volume I: 1909-1945. Herndon, Virginia: Potomac Books, 2006. 1-57488-663-0.
Scholtz, Leopold (2013). The SADF in the Border War 1966–1989. Cape Town: Tafelberg (NB Publishers) (15 Mayıs 2013 tarihinde yayınlandı). ISBN 9780624054108. 17 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2025.
Steenkamp, Willem. Borderstrike!: South Africa into Angola 1975-1980 (3rd ed.). Durban, South Africa: Just Done Productions Publishing, 2006first edition 1985. 978-1-920169-00-8.
Van Pelt, Michel. Rocketing into the Future: The History and Technology of Rocket Planes. New York: Springer, 2012. 1-46143-200-6.
White, Rowland. Phoenix Squadron: HMS Ark Royal, Britain's Last Topguns and the Untold Story of Their Most Dramatic Mission. London: Bantam Press, 2009. 978-0-59305-451-2.
Winchester, Jim, ed. "Blackburn Buccaneer." Military Aircraft of the Cold War (The Aviation Factfile). London: Grange Books plc, 2006. 1-84013-929-3.
Wynn, Humphrey. "RAF Buccaneers". Flight International, 11 February 1971, Vol. 99 No. 3231, pp. 202–207.
Wynn, Humphrey. The RAF Strategic Nuclear Deterrent Forces: Their Origins, Roles and Deployment, 1946-1969: a Documentary History. London: HMO, 1997. 0-11772-833-0.

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta Blackburn Buccaneer ile ilgili ortam dosyaları mevcuttur.

Blackburn Buccaneer from Thunder and Lightnings
The Blackburn Buccaneer at Air Vectors
Blackburn Buccaneer: The awesome "Banana" Jet
The FAA Buccaneer Association
"NA.39 – Blackburn's Naval Bomber: A First Analytical Study" a 1958 Flight article by Bill Gunston
"Flying the Buccaneer" a 1962 Flight article
"1995 documentary about the Buccaneer's career"
Destruction of the Cuito River bridge on 3 January 1988 by a SAAF Buccaneer

[1] "Blackburn Buccaneer". BAE Systems. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2025.

[2] Jackson 2011, p. 137.

[Observer's-3] Green 1968, p. 136.

[ches_13-4] Chesneau 2005, p. 13.

[1]

[2]

[3]

[4]